۹۰. صحيح البخارى ـ به نقل از ابو هريره ـ : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله اين دعا را فراوان مى‏خواند : بار خدايا ! به تو پناه مى‏برم از عذاب قبر، و از عذاب آتش، و از فتنه زندگى و مرگ، و از فتنه مسيح دجّال. ^۱

۹۱. فاطمه عليهاالسلام ـ در دعايش ـ : پروردگارا ! در برابر آتش ، از تو حمايت مى‏طلبم، پس مرا حمايت فرما . پروردگارا ! از آتش ، به تو پناه مى‏برم، پس مرا پناه ده .

۹۲. امام على عليه ‏السلام : هر كه در برابر آتش ، از خداوند حمايت بطلبد ، آتش مى‏گويد: «پروردگارا ! بنده‏ات را در برابر آنچه از تو حمايت طلبيد، حمايت كن» .

۹۳. امام على عليه ‏السلام ـ در احوال آخرت ـ : بزرگ‏ترين بلاى آن جا ، پذيرايى شدن با آب جوشان است و در افتادن در دوزخ فروزان و فَوَران‏هاى آتش سوزان، و غليان‏هاى شعله‏هاى خروشان. نه دَمى آتش فروكش مى‏كند تا آسايشى بيايد و نه رها شدنى در كار است تا رنج بزدايد، و نه نيرويى كه [عذاب را] باز دارد، و نه مرگى يك‏باره، و نه اندك خوابى كه آرامش بخشد ؛ بلكه با انواع مرگ‏ها [و شكنجه‏هاى مرگ‏آور] و عذاب‏هاى پياپى ، سپرى مى‏شود . ما به خدا پناه مى‏بريم !

۹۴. امام على عليه ‏السلام ـ در دعايى كه در قنوت نماز وَتْر مى‏خواند ـ : اى آن كه مرا گرامى داشتى و شرافت بخشيدى و نعمتم دادى! از زَقّوم ، به تو پناه مى‏برم و از آب جوشان ، به تو پناه مى‏برم و ـ اى پروردگار آتش ـ ! از خفتن در آتش در ميان طبقات آتش ، در سايه‏هاى آتش ، در روز آتش ، به تو پناه مى‏برم .
بار خدايا! آسودن در بهشت را در ميان جويباران و درختان و ميوه‏ها و گل‏ها و خدمتكاران و همسران بهشتى ، از تو مى‏خواهم .
بار خدايا ! بهترينِ بهترين‏ها را كه همان خشنودى‏ات و بهشت است ، از تو مى‏خواهم و از بدترينِ بدها كه همان ، خشم تو و آتشت است ، به تو پناه
مى‏برم. اينك در پيشگاه تو ، كسى ايستاده است كه از آتش به تو پناه آورده است.

۹۰. صحيح البخاري عن أبي هريرة: كانَ رَسولُ‏اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله يَدعو : اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن عَذابِ‏القَبرِ، ومِن‏عَذابِ‏النّارِ، ومِن فِتنَةِ المَحيا وَالمَماتِ ، ومِن فِتنَةِ المَسيحِ الدَّجّالِ. ^۱

۹۱. فاطمة عليهاالسلام ـ في دُعائِها ـ : رَبِّ أستَجيرُكَ مِنَ النّارِ فَأَجِرني ، رَبِّ أعوذُ بِكَ مِنَ النّارِ فَأَعِذني . ^۲

۹۲. الإمام عليّ عليه ‏السلام : مَنِ استَجارَ مِنَ النّارِ قالَتِ النّارُ : يا رَبِّ أجِر عَبدَكَ مِمَّا استَجارَكَ . ^۳

۹۳. عنه عليه ‏السلام ـ في أحوالِ الآخِرَةِ ـ : وأعظَمُ ما هُنالِكَ بَلِيَّةً نُزولُ الحَميمِ ، وتَصليَةُ الجَحيمِ ، وفَوراتُ السَّعيرِ ، وسَوراتُ الزَّفيرِ . لا فَترَةٌ مُريحَةٌ ، ولا دَعَةٌ مُزيحَةٌ ، ولا قُوَّةٌ حاجِزَةٌ ، ولا مَوتَةٌ ناجِزَةٌ ، ولا سِنَةٌ مُسَلِّيَةٌ ، بَينَ أطوارِ المَوتاتِ ، وعَذابِ السّاعاتِ ، إنّا بِاللّه‏ِ عائِذونَ . ^۴

۹۴. عنه عليه ‏السلام ـ مِمّا كانَ يَدعو بِهِ في قُنوتِ صَلاةِ الوَترِ ـ : يا مَن كَرَّمَني وشَرَّفَني ونَعَّمَني ، أعوذُ بِكَ مِنَ الزَّقّومِ ، وأعوذُ بِكَ مِنَ الحَميمِ ، وأعوذُ بِكَ مِن مَقيلٍ فِي النّارِ ، بَينَ أطباقِ النّارِ ، في ظِلالِ النّارِ ، يَومَ النّارِ ، يا رَبَّ النّارِ .
اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ مَقيلاً فِي الجَنَّةِ بَينَ أنهارِها وأشجارِها وثِمارِها ورَيحانِها وخَدَمِها وأزواجِها .
اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ خَيرَ الخَيرِ : رِضوانَكَ وَالجَنَّةَ ، وأعوذُ بِكَ مِن شَرِّ الشَّرِّ :
سَخَطِكَ وَالنّارِ . هذا مَقامُ العائِذِ بِكَ مِنَ النّارِ . ^۵