سعى مى كنند آن را پنهان سازند و اگر كارشان مورد سؤال قرار گيرد ، ممكن است دچار اضطراب و حتّى عصبانيت شوند و اگر به دروغگويى دچار نشوند ، سعى مى كنند به گونه اى پاسخ دهند كه به اصطلاح ، مايه آبروريزى شان نباشد .
شايد برخى افراد ، هويت خود را در گرو شغل خود بدانند . براى اينان ، نوع شغلْ مهم است ، نه حلال بودن آن و لذا ، تن به هر كارى نمى دهند . اين جاست كه حياى منفى در پيشه پديد مى آيد . در پاره اى از روايات ، به اين مسئله پرداخته شده و جنبه هاى مختلف آن ، مورد بررسى قرار گرفته است . مثلاً رسول خدا ، ابتلاى انسان به حرام را يكى از پيامدهاى منفى كم رويى در نوع پيشه دانسته و فرموده است :
۰.ما مِن عَبدٍ اِستَحيا مِنَ الحَلالِ إلاَّ ابتَلاهُ اللّهُ بِالحَرامِ . ۱
۰.هيچ بنده اى نيست كه از كسب حلال ، شرم كند ، مگر اين كه خداوند ، او را به حرام ، مبتلا مى سازد .
۰.و در طرف مقابل فرموده اند :مَن لا يَستَحيي مِنَ الحَلالِ نَفَعَ نَفسَهُ وخَفَّت مَؤُونَتُهُ ونَفى عَنهُ الكِبرَ . ۲
۰.هر كه از كسب حلال خجالت نكشد ، به خود ، سود رسانده و هزينه اش را سبك كرده و از كبر ، دور شده است .
در اين حديث شريف ، به نكته ديگرى اشاره شده كه همانا دورى از كبر است . اين ، نشان مى دهد كه ريشه اين گونه كم رويى ها تكبّر است . انسان هاى متكبّر ، تن به هر كارى نمى دهند و حتّى حاضرند به حرام گرفتار شوند ، ولى به شغل و حرفه اى ساده ، امّا حلال ، تن ندهند . حتّى ممكن است برخى افراد ، اصل كار كردن را براى خود ، زشت بدانند و آن را مايه تحقير خود به شمار آورند .