255
تاريخ حديث شيعه (2)

تحولات اجتماعی

تحولات اجتماعی در این دوران سریع‌تر از زمانهای پیشین بود. گرایش اجتهادی زمینه را برای ایجاد رابطه ویژه مجتهد و مقلد آماده می‌ساخت. این ارتباط گونه‌ای از نظام اجتماعی خاص را در كنار نظام سیاسی حاكم پدید می‌آورد كه ویژگیهایی منحصر به فرد داشت. این ارتباط در سالهای پسین سبب پدید آمدن تحركات اجتماعی، معرفتی و حتی آغازگر انقلاب اسلامی شد. برخی از مظاهر تمدن غرب نیز به تحولات سرزمینهای اسلامی سرعت بخشید و بدان یاری رساند. افزون بر گسترش این ارتباط، پدیدار شدن چاپارخانه، تلگراف و چاپ سنگی نیز سه عامل تأثیرگذار در این زمینه بود.
دو عامل اول، ارتباط بین عالمان و مردم و همچنین ارتباط بین عالمان دینیِ سرزمینهای دور را فراهم ساخت. این‌ ارتباط علاوه بر انتقال اطلاعات لازم، موجب پدید آمدن مرجعیت واحد، مثلاً در زمان شیخ انصاری، شد. مرجعیت اعلم و قدرت تأثیرگذاری او بر حوادث سیاسی ـ اجتماعی در زمان میرزای شیرازی، بروز یافت. در جریان تحریم تنباكو همه از این قدرت نهفته، كه تازه آشكار شده بود، اطلاع یافتند.
در زمینه مباحث حدیثی و معرفتی نیز، انتشار كتاب با استفاده از صنعت چاپ سنگی از اهمیتی افزون برخوردار است. بسیاری از كتابها و مصادر معرفتی و حدیثی، به وسیله این صنعت، در میان توده مردم منتشر شد و تأثیرگذاری متون حدیثی را گسترش داد. علم و معرفت فراوانی كه در سالیان دراز در نسخه‌های خطی دست‌نویس جمع‌آوری شده بود، در این سده در اختیار مردم و دانشمندان دیگر قرار گرفت. بسیاری از آثار حدیثی كهن و نو، در دوران قاجاریه به چاپ رسید و در نسخه‌های فراوان تكثیر شد.
چاپ بحار الأنوار به همت مرحوم حاج محمدحسن كمپانی، امین دارالضرب
(م ۱۳۱۴ ﻫ) از نمونه‌های پرافتخار در نشر حدیث شیعی است. او با صرف اموال فراوان و با بهره‌گیری از اساتید علمی و خوش‌نویسان دوران خویش، این كتاب عظیم را به چاپ رسانید و نام خود را جاودانه كرد. شمار كتابهایی كه در این دوران با استفاده از چاپ سنگی منتشر شده‌اند، بسیار فراوان است.


تاريخ حديث شيعه (2)
254

در كنار آن به وجود خارجی و تكوینی نماینده‌ای كه او را ركن رابع و شیعه كامل می‌خوانند نیز، اعتقاد داشتند.
بابیگری از دل این تفكر سر برآورد. سید علی‌محمد شیرازی (۱۲۶۶ ـ ۱۲۳۵ ﻫ) از شاگردان سید كاظم رشتی بود كه پس از مرگ او ادعای باب بودن برای امام عصر (عج الله فرجه) كرد و سپس ادعای امامت و در ادامه ادعای پیامبری كرد. بهائیت نیز ثمره حركت علی‌محمد باب بود. دستاویز قرار دادن معارف والای شیعی از سوی این گروه و افراد دیگری از پیروان شیخیه، حادثه ناگواری در تاریخ حدیث شیعی محسوب می‌شود.۱
با این همه، تفكر رایج و غالب در تمامی مناطق شیعی،‌ تفكر اصیل مبتنی بر قواعد صحیح اجتهادی و استفاده از معارف موجود در كتاب الله و روایات اهل بیت علیهم السلام بود. این تفكر آمادگی مواجهه با تمامی تفكرات انحرافی موجود را داشت. از این رو، عالمان و محدثان شیعه با تدوین معارف شیعی، علاوه بر مقابله با تفكرات منحرف، به تعمیق باورهای شیعی در همه زمینه‌ها پرداختند.
گفتنی است که تفكر وهّابیگری در جامعه اهل سنت نیز اندكی قبل از این دوران سر بـرآورد. محمد بـن عبدالوهـاب (۱۲۰۶ ـ ۱۱۱۵ ﻫ) با بهره‌گیری از تعلیمـات ابن‌تیمیه (م ۷۲۸ ﻫ) و با استفاده از اتحاد سیاسی خود با محمد بن سعود، دعوت به سَلَفیگری و مبارزه با عقایدی را كه آنها را انحرافی می‌خواند، آغاز كرد که هجوم وهابیان به كربلا در سال ۱۲۱۶ از اثرات این تفكر است.
نكته مهم در بررسی تحولات فرهنگی، آشنایی مسلمانان، به ویژه ایرانیان، با دانشهای موجود در اروپا و تأثیرپذیری ایشان از اروپائیان در علوم تجربی، فلسفه، ادبیات و ... بود. این آشنایی و تأثیرپذیری، فضای جدیدی در میان فرهیختگان پدید آورد كه به طور معمول با خدشه در مبانی دینی و مذهبی همراه بود. بنابراین، لزوم پاسخ‌گویی به این شبهات و حفاظت از باورهای عمومی دینی و مذهبی، وظیفه جدیدی بر عهده عالمان و دانشمندان دینی گذارد.

1.. ر.ک: تاریخ حدیث شیعه در قرن ۱۲ و ۱۳، ص ۲۵، جریانهای فرهنگی قرن دوازدهم و سیزدهم.

  • نام منبع :
    تاريخ حديث شيعه (2)
    سایر پدیدآورندگان :
    سيّد محمّدکاظم طباطبايي
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1390
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 6670
صفحه از 304
پرینت  ارسال به