خود را به بدگویی و ناسزا داده و استمداد از قدرتهای محلی و حتی سنّی برای پیشبرد دیدگاه و رأی، جایز شمرده شده است. به عبارتی دیگر، اخباريگری در این زمان به صورت یک فرقه و نه یک تفکر علمی بروز كرده است.
ديگر عالمان اخباری
از دیگر عالمان اخباری، خواه میانه‌رو و یا افراطی، به افراد زیر می‌توان اشاره کرد:
ـ سید نعمت‌الله جزائری (م ۱۱۱۲ ﻫ)؛
ـ شیخ عبدالله سَماهیجی (م ۱۱۳۵ ﻫ)؛ او نگارنده کتاب مُنْیَةُ المُمارِسین است و تفاوتهای کلی و جزئی روش اخباری و اجتهادی را در چهل ماده بر شمرده است.
ـ شیخ حسن اَخباری (م ۱۱۸۱ ﻫ)؛
ـ میرزا علی اَخباری (م ۱۲۷۵ ه.در خرمشهر)؛
ـ میرزا حسین اَخباری (م ۱۳۱۸ ﻫ)؛
ـ شیخ عنایت‌الله اَخباری (م ۱۳۷۲ ﻫ).
علامه مجلسی؛ اخباری یا اصولی؟
حیات علامه مجلسی هم‌زمان با رواج تفکر اخباريگری بود. همچنین ایشان در گرایش به اخبار اهل بیت شهره بودند؛ از این رو، تصور شده است که علامه مجلسی (رحمه الله) نیز از پیروان و حتی از سردمداران این تفکر است.
علاوه بر موارد فوق، قرائن و شواهد زیر نیز به این تصور کمک کرده است و آن را تقویت می‌کند:
۱. پدر علامه مجلسی به اخباریان گرایش داشته و علامه مجلسی نیز شاگرد وی بوده است. از این رو طبیعی است که متأثر از پدرش باشد.
۲. مهم‌ترین و بزرگ‌ترین جامع حدیثی شیعه، بحار الأنوار، به دست ایشان و در این دوران نگاشته شده است.
۳. نقد تفکر عقل‌گرایانه و مخالفت با فیلسوفان در آثار علامه مجلسی مشهود است.۱
