۲. شيخ رجب بُرسى: او از محدّثان قرن نهم و مؤلف كتاب مشارق أنوار اليقين است. تفكر صوفيانه و شبه غاليانه او موجب رواج نگرشى خاص در حديث شده است كه همانند تفكر غاليانه در سدههاى پيشين است.
شيخ حرّ عاملى او را فاضل، محدّث، شاعر و اديب دانسته و درباره كتاب او نوشته است: «وَ في كتابِه إفراطٌ و نُسِبَ إلى الغلوّ».۱
علامه مجلسى نيز اعتماد به كتاب او را روا ندانسته و آن را حاوی مطالب غلوآميز دانسته است.۲
در مقابل علامه امينى به دفاع از او برخاسته است. خطبه افتخار، خطبة البيان، خطبه تطنجيه و بسيارى از سخنان نامتعارف ديگر كه اكنون نيز در ميان مردم شهرت دارد معمولاً از اين كتاب اخذ شدهاند. اين متون در مصادر كهن و معتبر شيعى يافت نمىشوند.
۳. ابن فهد حلّى (م ۸۴۱): عالم عابد و محدث اخلاق پژوه اين دوره است. اساتيد او از شاگردان فخر المحققين و شهيد اول هستند. تحصيل و تدريس او در حلّه و كربلا بوده است. مشهورترين كتاب او عُدَّة الدّاعى است. اين كتاب شامل احاديث مربوط به دعا و آداب آن است. اعتبار اين كتاب در نزد دانشمندان متأخر موجب شهرت ابن فهد گشته است.
۴. كفعمى (م ۹۰۵): محدث پرتأليف دعانگار قرن نهم، ابراهيم بن على كفعمى است، مشهورترين كتابهاى دعايى او بلد الأمين و جُنَّة الأمان، مشهور به مصباح كفعمى، است.
ترتيب كتاب بلد الأمين شباهت فراوان به كتاب مفاتيح الجنان مرحوم شيخ عباس قمى دارد. ادعيه روزانه، دعاهاى هفته، اعمال و دعاهاى مربوط به ماههاى قمرى در اين كتاب جمع‌آورى شده و در ادامه زيارات معصومان، ادعيه و مناجاتهاى مربوط به امامان را آورده است. مصباح كفعمى، نگارش جديدتر از كتاب بلد الأمين است كه ترتيب و شيوه آن را حفظ كرده است.
