نیز از سوی عالمان و از جمله سید بن طاووس انشا شده است.
۳. اللُهوف علی قَتلَی الطَفُوف
مجموعهای درباره حوادث کربلا و حرکت امام حسین علیه السلام و قیام ایشان است. این کتاب از نخستین نگاشتههای سید بن طاووس است. او این متن را برای خواندن سخنرانان در ایام عزاداری نوشته است.
۴. فلاحُ السّائل
در تبیین و توضیح نمازهای واجب و مستحب در شبانهروز و آداب شرعی مربوط به آن است. مؤلف در هر مورد، به تفصیل، به تمامی موضوعات مرتبط با مناسک شرعی میپردازد.
۵. کشْفُ المَحَجَّة لِثَمرةِ المَهَجَّة
نوشتهای سفارشگونه از سید بن طاووس به دو فرزندش محمد و علی است که در آن زمان کودکانی خردسال بودهاند. او در مقدمه کتاب به تفصیل به فهرست دقیق مطالب کتاب میپردازد. علاوه بر وصایای پیامبر صلی الله علیه و آله و امام علی علیه السلام به برخی از مباحث کلامی نیز اشاره میکند.
احمد بن موسی (م ۶۷۳ ﻫ)
احمد بن موسی برادر علی بن موسی است که در علم رجال، فقه، حدیث، ادب و... مهارت داشته است. او در کتابهای رجالی و ادبی، نه کتابهای حدیث و دعا، با عنوان سید بن طاووس شهره است.
اساتید و شاگردان او با برادرش مشترک است. از نگاشتههای او میتوان به دو کتاب فقهی اشاره کرد که مجموعاً در ده مجلد بوده است و اکنون این مجموعه در اختیار ما نیست.
بیشترین شهرت او در رجال است. تقسیمبندی چهارگانه حدیث به صحیح، حسن، موثّق، ضعیف را به ایشان نسبت میدهند. این نظریه ملاک اعتبار حدیث در میان متأخرین است که به واسطه دو شاگرد ایشان، علامه حِلّی (م ۲۶۷ ﻫ) و ابنداود حِلّی (م ۷۴۰ ﻫ) منتشر شده است.