۱. فقه الحديث و روش هاى نقد متن
نگارش نهله غروى نايينى و كمال صحرايى اردكانى .
اين كتاب به سال ۱۳۷۹ توسّط دانشگاه تربيت مدرّس در تهران به چاپ رسيده است .
كتاب ، مجموعا از هشت فصل تشكيل شده است :
فصل اوّل ، شامل اصطلاحات و تعاريف مورد نياز اين بحث است.
فصل دوم به جايگاه و اهمّيت حديث اختصاص يافته است .
در فصل سوم، علوم حديث از نظر متن ، بررسى شده است.
فصل چهارم ، درباره جعل حديث است.
فصل پنجم به موقعيت حديث و فقه الحديث اشاره دارد .
فصل ششم ، در بردارنده مباحث فقه الحديثى است.
در فصل هفتم ، تعارض ميان احاديث و روش هاى حلّ آن مطرح گرديده است .
و در فصل هشتم، عملكرد شيخ طوسى در رفع تعارض ميان احاديث، بررسى شده است.
در تعاريف و مستندات اين كتاب ، هم از منابع شيعه و هم از منابع اهل سنّت ، استفاده شده و بعضا از تعاريف علم اصول فقه نيز بهره گرفته شده است. اين كتاب به عنوان كتاب درسى مقطع كارشناسى ارشد در رشته علوم قرآن و حديث ، تأليف شده است.
۲. اصول و قواعد فقه الحديث
تأليف آقاى محمّد حسن ربّانى
اين كتاب، به سال ۱۳۸۳ش، توسّط انتشارات بوستان كتاب در قم به چاپ رسيده است.
اين اثر ، مجموعه اى است از قواعد و اصول قوانين فقه الحديث كه نگارنده آن از ميان شروح معتبر حديثى و كتب درايه اى جمع آورى و بسط و تنظيم نموده است.
مؤلّف ، جمعا بيست قاعده از اين قواعد را گردآورى، شرح و بسط داده و شواهدى نيز از كتاب هاى فقهى بر آن افزوده است.
كتاب ، در سه بخش تنظيم گرديده است. بخش اوّل ، تحت عنوان كلّيات ، شامل تعريف و اصطلاحات مرتبط با حديث و فقه الحديث است . در بخش دوم ، قواعدى كه در فقه الحديث بايد رعايت شود ، بيان شده كه جمعا درباره بيست قاعده بحث شده است ، از جمله اين قواعد : ۱ . توجّه به حديث بودن كلام ؛ ۲ . توجّه به صدر و ذيل روايت ؛ ۳ . رجوع به منابع اوّليه حديث ؛ ۴ . عدم مخالفت با قرآن ؛ ۵ . عدم مخالفت با سنّت قطعى .
بخش سوم، نيز به نكات لازم در شرح حديث اشاره شده است.
در پايان نيز فهارست هاى فنّى براى آن ، استخراج شده است.
