۳ . ترجمه و تفسير نهج البلاغه
تأليف علّامه محمّد تقى جعفرى (م ۱۳۷۷ ش) .
بى گمان ، اين اثر سترگ در ميان ديگر شروح نهج البلاغه ، اثرى كم نظير به حساب مى آيد. اين مجموعه ، يكى از مفصّل ترين و غنى ترين شروحى است كه توانسته نَمى از اقيانوس كلام اميرمؤمنان را به كام تشنه شيفتگانش بچشاند.
نگاهى به زندگى علّامه جعفرى
وى در سال ۱۳۰۴ش ، در شهر تبريز به دنيا آمد. پدرش نانواى باصفايى بود كه سواد نداشت ؛ امّا قوه يادگيرى اش چنان قوى بود كه اغلبِ سخنان واعظان شهر را با دقّت براى ديگران ، بيان مى كرد . جعفرى در كودكى ، قرآن را از مادرش آموخت و در شش سالگى ، چنان خوب قرآن را فرا گرفته بود كه وقتى اوّلين بار وارد مدرسه «اعتماد» تبريز شد، مدير مدرسه ، او را به كلاس سوم فرستاد. او حافظه بسيار نيرومندى هم داشت ، به نحوى كه متن كليله و دمنه را از حفظ مى خواند . وى در پانزده سالگى به تهران مهاجرت كرده ، در مدرسه «فيلسوف» ، مشغول تحصيل علوم دينى شد و مكاسب و كفايه را آن جا خواند و منظومه ملّا هادى سبزوارى را نزد ميرزا مهدى آشتيانى تلمّذ كرد. وى بعد از مدّتى ، جهت ادامه تحصيل به قم رفت . سپس در سال ۱۳۶۳ق ، به نجف هجرت كرد و در درس بزرگانى چون حضرات آيات : شيخ محمّد كاظم شيرازى، سيّد ابوالقاسم خويى، سيّد محمود شاهرودى، سيّد جمال گلپايگانى و... شركت جست.
علّامه جعفرى ، در ۲۳ سالگى از آية اللّه محمّد كاظم شيرازى اجازه اجتهاد گرفت. سپس با مشورت ايشان ، درسى را در مباحث فلسفى و شبهات روز براى طلّاب نجف آغاز كرد كه شهيد سيّد محمّد باقر صدر هم بعضا در جلسات درس وى ، شركت مى نمود و شايد همين امر ، زمينه تأليف كتاب ارتباط انسان و جهان در سه جلد، توسط شهيد صدر گرديد .
او پس از پانزده سال تحصيل در نجف به ايران بازگشت و به مشهد رفت و يك سال در درس آية اللّه سيّد محمّد هادى ميلانى شركت جست . وى ، روزى در حجره نشسته بود و بدون هيچ درخواستى ، نامه اى از آية اللّه ميلانى مبنى بر گواهى نيل به درجه اجتهاد ، دريافت كرد.
استاد جعفرى ، پس از بازگشت به تهران در سال ۱۳۴۴ ش ، مجلس شرح مثنوى مولوى تشكيل داد و اين ، مقدّمه اى شد براى ترجمه و تفسير نهج البلاغه، كه به همّت و تلاش ايشان ، تا پايان عمر ، موفّق به تأليف ۲۷ جلد آن گرديد. ۱
استاد جعفرى ، در اثر سرطان ريه در ۲۵ آبان ۱۳۷۷ ، به ديار باقى شتافت .
