نگاهى به زندگى آية اللّه خويى

وى در شب پانزدهم رجب سال ۱۳۱۷ ، در شهر خوى ديده به جهان گشود و در اوان كودكى به فراگيرى خواندن و نوشتن پرداخت . در سال ۱۳۲۸ق ، پدرش به نجف هجرت نمود و دو سال بعد ، در سال ۱۳۳۰ق ، سيّد ابوالقاسم به همراه برادر بزرگ تر و ديگر اعضاى خانواده به پدر خود پيوستند.
وى ، در نجف ، پس از تحصيل بعضى دروس نزد پدرش، به فراگيرى درس خارج فقه و اصول پرداخت و در محضر بزرگانى چون شيخ الشريعه اصفهانى، شيخ مهدى مازندرانى، آقا ضياء الدين عراقى، محمّد حسين غروى اصفهانى و ميرزا محمّد حسين نايينى حاضر شد ، و نزد هر كدام ، يك دوره كامل اصول و فقه را فرا گرفت و البته نزد دو شخصيت آخر ، بيشتر از ديگران تلمّذ نمود .
همچنين ايشان ، اجازاتى از بعضى بزرگان ، جهت نقل روايتْ اخذ نمود كه يكى از طرق آن، اجازه از استادش آية اللّه نايينى و او از استادش ميرزاى نورى است و ايشان نيز طرق خود را در خاتمه مستدرك ، ذكر كرده است .

برخى آثار آية اللّه خويى

از ايشان ، آثار بسيارى به جاى مانده كه اغلب آنها در حوزه فقه است (البته بجز تقريرات دروس فقه و اصول ايشان كه برخى از شاگردان فاضلش نگاشته اند) .
بعضى از تأليفات قلمى ايشان ، بدين شرح است :
۱. البيان فى تفسير القرآن (در تفسير) ؛
۲. أجود التقريرات (در اصول) ؛
۳. نفحات الإعجاز (در علوم قرآن) ؛
۴. تكملة منهاج الصالحين (در فقه) ؛
۵ . المسائل المنتخبة (در فقه) ؛
۶. مستحدثات المسائل (در فقه) ؛
۷. تعليقة على العروة الوثقى (در فقه) ؛
۸ . منتخب الرسائل (در فقه) ؛
۹. مناسك الحج (در فقه) ؛
۱۰. معجم رجال الحديث (در رجال) . ^۱
اكنون به اجمال به معرّفى كتاب رجالى آية اللّه خويى خواهيم پرداخت.

۳ . معجم رجال الحديث

تأليف آية اللّه سيّد ابوالقاسم موسوى خويى (۱۲۷۸ ـ ۱۳۷۱ ش) .
اين كتاب ، يكى از جامع ترين و مفيدترين كتاب هاى رجالى است كه در دوران معاصر ، تأليف گرديده است.