متعارض اند؛
۶. نقل و تفسير آيات وارد شده در آغاز هر باب ، كه فقيه را از مراجعه به تفاسير و كتب آيات الأحكام ، بى نياز مى سازد؛
۷. ذكر روايات از ساير كتب حديث به عنوان شاهد؛ ۱
الوافى به حسب تبويب مؤلّف ، شامل سه «مقدّمه» ، چهارده «كتاب» و يك «خاتمه» است.
مقدّمه نخست ، در طُرُق شناسايى علوم دينى است.
مقدّمه دوم ، در شناسايى اسناد احاديث است.
مقدّمه سوم ، در بيان اصطلاحاتى است كه در اين كتاب به كار برده شده است.
اجزاى چهارده گانه كتاب ، به ترتيب ، عبارت اند از:
۱. كتاب عقل ، علم و توحيد ، ۲. كتاب حجّت ، ۳. كتاب ايمان و كفر ، ۴. كتاب طهارت و زينت ، ۵ . كتاب صلاة ، دعا و قرآن ، ۶. كتاب زكات ، خمس و مبرّات (و قرض ، عتق ، مكاتبه ، وقف و هبه) ، ۷. كتاب صوم ، اعتكاف و معاهدات ، ۸ . كتاب حج ، عمره و زيارات ، ۹. كتاب حِسْبه (امر به معروف و نهى از منكر) ، احكام و شهادات (و حدود ، ديات ، قصاص و جهاد) ، ۱۰. كتاب معايش ، مكاسب و معاملات (و اجاره ، دين ، ضمان ، رهن و امانات) ، ۱۱. كتاب معالم ، مشارب و تجمّلات ، ۱۲. كتاب نكاح ، طلاق و ولادت ، ۱۳. كتاب جنايز ، فرايض و وصيّات ، ۱۴. كتاب روضه كه شامل احاديث متفرّقه است.
خاتمه الوافى در اسناد احاديث تهذيب الأحكام ، الاستبصار وكتاب من لا يحضره الفقيه است كه مؤلفّان آنها به واسطه رعايت اختصار ، از آغاز احاديث ، حذف كرده و