۲۵ . اجازه مختصر سيّد محمّد بن على بن خزعلى حسينى به احمد بن محمّد بن على بن نصر ، در ۲۷ صفر ۸۲۷ . ^۱
۲۶ . اجازه مختصر مفلح بن حسن بن رشيد ( / راشد) بن صلاح صيمرى به يكى از شاگردان ، بر ظَهر نسخه اى از قواعد الأحكام كه قرائت آن در اوّل جمادى اوّل ۸۷۳ به پايان رسيده است . ^۲
۲۷ . دو اجازه مختصر فاضل مقداد بن عبد اللّه سيورى به زين الدين على بن حسن بن علاله . اين اجازه به خطّ مجيز بر الأربعين و آداب الحج وى به سال ۸۲۲ ق ، نگاشته شده است . ^۳
۲۸ . اجازه جمال الدين احمد بن على عاملى عيناثى راوى از زين الدين جعفر بن حسام به شمس الدين محمّد بن على بن محمّد بن محمّد بن خواتون عاملى . اجازه گيرنده ، در اجازه خود به محقّق كَرْكى در سال ۹۰۰ ق ، تمام آن را درج نموده است . ^۴

ميسى ، استاد شهيد ثانى ، در هشتم ذى قعده ۸۷۹ . ^۱
۲۰ . اجازه محمّد بن صالح غروى به ربيع بن جمعه عبرى عبادى حويزى ، بر الإرشاد علاّمه حلّى در استر آباد ، به سال ۸۹۷ ق . در اين اجازه ، مجيز از سيّد شمس الدين محمّد بن حليت حسينى و محمّد بن على بن ابى جمهور احسايى روايت مى كند . ^۲
۲۱ . اجازه محمّد بن زين الدين على بن ابراهيم بن حسن بن ابراهيم بن ابى جمهور احسايى به سيّد محسن بن سيّد محمّد بن فادشاه حسينى رضوى مشهدى . اين اجازه متوسّط در نيمه ذى قعده سال ۸۹۷ در مشهد مقدّس نگاشته شده است . ^۳
۲۲ . اجازه مبسوط و مختصر ابن ابى جمهور احسايى به محمّد بن صالح غروى در ۸۹۶ ق ، در مشهد . وى در اجازه مبسوط ، از ۲۴ كتاب خود ، ياد كرده است . و اجازه متوسّط سوم در استرآباد و پس از قرائت الإرشاد علاّمه به سال ۸۹۸ ق . ^۴
۲۳ . اجازه ابن ابى جمهور به سيّد شرف الدين محمود بن علاء الدين بن جلال الدين طالقانى . اين اجازه ، متوسّط بوده و بيشتر مطالب آن ، سفارش و موعظه است . اجازه ، فاقد تاريخ است . ^۵
۲۴ . اجازه مختصر ظهيرالدين محمّد بن على بن حسام عيناثى به ملاّ عمادالدين على جرجانى در ۸۶۰ ق ، و بر ظَهر تحرير علاّمه حلّى . ^۶