آن را درج نموده است . ^۱
۱۷ . اجازه شيخ تاج الدين حسن بن حسين بن حسن سرابشنوى كاشانى به يكى از شاگردان خود ، در ذى حجّه سال ۷۲۸ . ^۲
۱۸ . اجازه شيخ تاج الدين سرابشنوى به فرزندش شيخ زين الدين على بن حسن بن حسين به سال ۷۶۳ ق . ابن ابى جمهور ، در ابتداى عوالى ، از مجاز به عنوان «شيخ شرف الدين على بن تاج الدين حسن سرابشنوى» ياد كرده است . ^۳
۱۹ . اجازه حسن بن يوسف بن هلال بن نعمان منارى به پسرش شيخ ابوالحسن موسى بن حسن ، به تاريخ ۷۵۶ ق . ^۴
۲۰ . اجازه مبسوط حسين بن كمال الدين على بن حسين بن حمّاد ليثى واسطى به شيخ نجم الدين خضر بن محمّد بن نعيم مطار آبادى ، به تاريخ ۷۵۶ ق . مجيز در اجازه از پدرش شيخ كمال الدين على (مجاز از سيّد عبد الكريم بن طاووس ، شيخ محفوظ ، شيخ ميثم ، يحيى بن سعيد و . . .) روايت مى كند . نيز به طريق اجازه از جمعى از علما در شيراز (از جمله شمس الدين محمّد آملى و عماد الدين كاشانى) به سال ۷۵۰ ق ، روايت مى كند . ^۵
۲۱ . اجازه سيّد عبد المطلب بن مرتضى حسينى (مجاز از قاضى مجدالدين عبد اللّه بن محمود) به صدر كبير حسام الدين عبد الوهاب بن امير قليچ ارسلان بن باى ارسلان بن بدر البدرى ، به سال ۷۲۳ ق ، در موصل ، بر ظَهر كتاب تنزيه الانبياء سيّد مرتضى . ^۶

۱۰ . اجازه مختصر علاّمه حلّى به شيخ محمّد بن اسماعيل بن حسين بن حسن بن على هرقلى ، به سال ۷۰۷ ق . ^۱
۱۱ . اجازه علاّمه حلّى به شيخ قطب الدين محمّد بن محمّد رازى بويهى ، كه در سوم شعبان ۷۱۳ ، در ناحيه ورامين صادر شده است . ^۲ اين اجازه در بحار الأنوار آمده است . ^۳
۱۲ . اجازه مختصر علاّمه حلّى به ملاّ تاج الدين محمود بن ملاّ زين الدين محمّد بن قاضى عبد الواحد رازى ، در اواخر ربيع ثانى سال ۷۰۹ در سلطانيه . ^۴
۱۳ . اجازه مختصر علاّمه به شيخ محمود بن محمّد بن يار در جمادى ثانى سال ۷۲۴ . ^۵
۱۴ . اجازه متوسّط علاّمه حلّى به سيّد نجم الدين مهنا بن سنان بن عبد الوهاب حسينى مدنى (مجاز از فخر المحقّقين) ، در حلّه به سال ۷۱۹ ق . ^۶ علاّمه ، اجازه ديگرى نيز براى نامبرده صادر كرده است . ^۷
۱۵ . اجازه مختصر علاّمه حلّى به ملاّ ضياء الدين ابى محمّد هارون بن نجم الدين حسن بن شمس الدين على بن حسن طبرسى در هفدهم رجب ۷۰۱ . ^۸
۱۶ . اجازه سيّد ابوطالب احمد بن محمّد بن زهره حسينى حلّى (مجاز از علاّمه حلّى) به شهيد اوّل . صاحب معالم در اجازه خود به سيّد نجم ، بخشى از