۹
روشهای تفسیری در تفاسیر متقدم امامیه[۱]
مِئیر بَر اَشِر
مترجم: علی حسننیا[۲]
روشهای تفسیری
روشهای تفسیرگری که مفسران امامی از آنها بهره جستهاند بسیار شبیه روشهایی است که مفسران اهل سنّت به کار گرفتهاند. دامنه این روشها گسترده است. از یک سو آنها شامل تفسیرگریهای متنی، همچون دگرخوانشها [[قرائات متفاوت]]، تفسیرهای لغوی و اظهارنظرهای دستوری، هستند؛ و از سوی دیگر دربردارنده تفسیرگریهای ناظر به محتوا هستند که متن را با همراهیِ نظراتی که سنت تفسیری امامیه بدان مرتبط است، تفسیر مینمایند. این مورد شامل استفاده پردامنه از روایات مربوط به شرایط نزول برخی آیات خاص ( اسباب النزول)، به کار بستن اصل نسخ، روایات دربردارنده «داستانهای پیامبران» ( قصص الانبیاء) و بسیاری از تفسیرهای تمثیلی و نمادیابانه است. به منظور پرهیز از بازگوییِ
1.*] Meir M. Bar-Asher, Scripture and Exegexis in Early Imāmī Shiism, (Brill: Leiden, Boston, Köln), ۱۹۹۹ (pp. ۱۰۱-۲۴: ‘Methods of Exegesis’).
2.*] استادیار دانشگاه شاهد
