1.؛ مانند گزارش شهرستانی که بیان می‌کند: «زراریه، معتقد به ضروری بودن معرفت‌اند» و یا در روایتی، باور ضروری بودن معرفت خدا به هشام نسبت داده می‌شود. جست‌وجو در منابع روایی و تاریخی نشان می‌دهد، زراره یا هشام از باورمندان به معرفت اضطراری‌ بودند.

2.. اشعری، مقالات الاسلامیین، ج۱، ص۵۱.

1.. اشعری، مقالات الاسلامیین، ج۱، ص۵۱.

2.. همان، ص۵۱؛ شهرستانی، الملل والنحل، ج۱، ص۲۱۸.

3.. برای نمونه، نک: «... فَقُلْتُ لَهُ: أَصْلَحَكَ اللَّهُ إِنَّ قَوْماً مِنْ أَصْحَابِنَا يَزْعُمُونَ أَنَّ الْمَعْرِفَةَ مُكْتَسَبَةٌ وَ أَنَّهُمْ إِذَا نَظَرُوا مِنْ وَجْهِ النَّظَرِ أَدْرَكُوا، فَأَنْكَرَ ذَلِك‏...» (حمیری، قرب الاسناد، ص۳۵۶). «... وقُلْتُ لِأَبِي‌عَبْدِاللَّهِ علیه السلامسَمِعْتُ هِشَامَ بْنَ الْحَكَمِ يَرْوِي عَنْكُمْ أَنَّ اللَّهَ جِسْمٌ صمَدِيٌّ نُورِيٌّ مَعْرِفَتُهُ ضَرُورَةٌ...» (کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۰۴؛ شیخ صدوق، التوحید، ص۹۸.