در مزار کبیر ابن مشهدی و مزار شهید، در اعمال مسجد سهله، روایتی از ابراهیم بن هاشم آمده است که نماز و دعای پس از آن را از شخصی که به گمان وی خضرعلیه السلام بوده، نقل کرده است. برخی با توجه به روایت دیگری که صاحب مزار از علی بن محمد بن عبدالرحمن تستری نقل نموده، و نقلی که سید بن طاووس در اقبال، از محمد بن ابی داود رواسی آورده است، شخصی را که ابراهیم بن هاشم اعمال مسجد را از او نقل کرده و به گمان وی خضر بوده است، امام زمان(عج) دانستهاند.۱ البته این مطلب شواهد کافی ندارد، ولی در صورت صحتِ این برداشت، باید وفات ابراهیم بن هاشم در دوران غیبت صغرا واقع شده باشد.
ابراهیم بن هاشم از بسیاری افراد استماع حدیث کرد. مشایخ وی را تا ۱۶۰ شیخ حدیث شمردهاند۲ که مهمترین آنها عبارتاند از: محمد بن ابیعمیر، حمّاد بن عیسی، حسین بن یزید نوفلی، حسن بن محبوب، اسماعیل بن مِرار، عبداللّٰه بن مغیره بَجِلّی، عبدالرحمن بن ابینجران، احمد بن محمد بن ابینصر بزنطی، صفوان بن یحیی، حسن بن علی بن فضّال، عمرو بن عثمان الخزّاز، قاسم بن محمد اصفهانی و عثمان بن عیسی.۳ ابراهیم بن هاشم همه کتابها و احادیث برخی از مشایخ بزرگ خود همچون محمد بن ابیعمیر را روایت کرده است.۴
در این میان، روایت ابراهیم از برخی راویان بزرگ، با تردید مواجه شده است؛ از آن جمله است: حمّاد بن عثمان الناب. چنانکه پیشتر گذشت، شیخ کلینی و شیخ طوسی روایاتی را از ابراهیم بن هاشم، بدون واسطه از حماد بن عثمان نقل کردهاند،۵ ولی شیخ صدوق تصریح میکند که ابراهیم بن هاشم، حمّاد بن عثمان را درک نکرده و روایات بدون واسطه او، از حمّاد بن
1.. ر.ک: ابن المشهدی، مزار کبیر، ص۱۴۰؛ شهیداول، المزار، ص۲۵۸؛ ابن طاووس، اقبال الاعمال، ص۱۳۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۰، ص۴۴۳-۴۴۸؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۲۴.
2.. ر.ک: معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۱۷.
3.. تعداد روایات ابراهیم بن هاشم در کتب اربعه از هریک از این مشایخ چنین است : محمد بن ابیعمیر ۳۴۱۵ حدیث، حماد بن عیسی ۹۷۵ حدیث، حسین بن یزید ۷۴۵ حدیث، حسن بن محبوب ۴۶۶ حدیث، اسماعیل بن مرار ۲۲۱ حدیث، عبداللّٰه بن مغیره ۱۵۷ حدیث، عبدالرحمان بن ابینجران ۱۵۴ حدیث، احمد بن محمد بن ابینصر ۱۴۶، صفوان بن یحیی ۱۱۹، حسن بن علی بن فضال ۸۷، عمرو بن عثمان ۸۳، قاسم بن محمد ۶۶، عثمان بن عیسی ۴۷ حدیث.
4.. نجاشی، رجال، ص۳۲۷؛ طوسی، فهرست، ص۴۰۵.
5.. ر.ک: کافی، ج۳، ص۱۴۴ و ۵۶۳ و ج۴، ص۲۸۶ و ۵۵۸؛ تهذیب، ج۵، ص۹۳، ۱۶۲ و ۱۸۱ و ج۷، ص۱۶۹؛ استبصار، ج۲، ص۲۴۴ و ج۴، ص۱۸۱.