۱۳. عمران بن محمد بن عمران بن عبداللّٰه اشعری: از اصحاب امام رضاعلیه السلام.۱ او کتابی دارد که احمد بن محمد بن خالد برقی آن را روایت کرده است.۲
۱۴. محمد بن سهل بن یسع بن عبداللّٰه اشعری: از اصحاب امام رضاعلیه السلام.۳ نجاشی او را از راویان امام رضا و امام جوادعلیهما السلام میداند.۴ نام او در سند ۳۸۰ حدیث در کتب اربعه به چشم میخورد.۵ او صاحب یک کتاب۶ و یک مجموعه مسائل از حضرت رضاعلیه السلام۷ است.
علاوه بر این افراد، میتوان از کسان دیگری نام برد؛ کسانی چون: ابراهیم بن یزید اشعری، ابراهیم بن محمد اشعری، جعفر بن عمران بن عبداللّٰه بن سعد اشعری، حمزة بن عمران بن عبداللّٰه بن سعد اشعری، فضل بن یزید اشعری، فضل بن محمد اشعری و... که شمار آنها به حدود سی نفر میرسد.۸
یادآوری این نکته ضروری است که تا این زمان، یعنی مقارن با نیمه اول قرن سوم هجری و طبقه سوم محدثان اشعری، تفکیک محدثان اشعری از قمی کاری بس دشوار است. از همین روست که مرحوم خوانساری در کتاب روضات الجنات محدثان قمی را همان اشعریان دانسته که کم‌کم به قمی شهرت یافتهاند.۹ البته پس از این زمان، با مهاجرت خاندانها و طوایف شیعی مختلف به این شهر و شهرت یافتن آنان به لقب قمی، نمیتوان این لقب را مختص اشعریان دانست.۱۰
سه. طبقه سوم محدثان اشعری
مکتب حدیثی شکلیافته قم در دو طبقه قبل، در این طبقه تحت تأثیر اشعریان و ریاست آنان بر
1.. طوسی، همان، ص۳۶۰.
2.. همو، فهرست، ص۱۹۱؛ نجاشی، رجال، ص۲۹۲ و ۲۹۳.
3.. همو، رجال، ص۳۶۵.
4.. نجاشی، همان، ص۳۶۷.
5.. مهاجر، رجال الاشعریین، ص۱۵۴.
6.. نجاشی، همان.
7.. طوسی، فهرست، ص۲۲۵.
8.. دربارۀ فهرست محدثان قمی، مقارن نیمۀ دوم قرن دوم، همچنین انتهای قرن دوم و ابتدای قرن سوم ر.ک: جباری، مکتب حدیثی قم، ص۱۵۵ ـ ۱۵۹.
9.. خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۱۸۰.
10.. در این باره در قسمت اول بخش سوم، توضیحات بیشتری ارائه خواهیم داد.
