اشعری روایات فراوانی نقل کرده است؛ بنابراین به احتمال قوی منظور از احمد بن محمد در تعدادِ معتنابهی از ۴۷۵ حدیث مذکور همان احمد بن محمد بن عیسی است. در ادامه شرح حال مختصری از برخی از استادان صفّار ذکر میکنیم:
ـ ابوجعفر، احمد بن محمد بن عیسى اشعری قمی، از اصحاب امام رضا، امام هادی و حضرت عسکریعلیهم السلام، امامی، ثقه و از بزرگان تشیع و رئیس قمیین بوده است.۱ وی دیدارهایی با حضرت رضا، حضرت جواد و امام حسن عسکریعلیهم السلام داشته است. از اجداد او سعد بن مالک نخستین کسی بود که در قم سکنی گزید. چنانکه در گذشته ذکر شد، بین صفّار و این خاندان عقد ولاء جاری بوده و صفّار از موالیِ اشعریها شمرده شده است؛ بنابراین، رابطه نزدیکی بین او و صفّار وجود داشته است. علاوه بر احادیثی که در کتابِ بصائرالدرجات از احمد بن عیسی نقل شده است، در کتب اربعه نیز صدها حدیث وجود دارد که صفّار آنها را از احمد بن عیسی بدون واسطه نقل کرده است.
صفّار علاوه براینکه احادیث فراوانی را از وی نقل کرده، ناقل کتابهای وی و میراث مکتوب او نیز بوده است. شیخ طوسی در طریقش به کتابهای احمد بن محمد عیسی مینویسد:
أخبرنا عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن الحسن بن الولید عن ابیه عن محمد بن الحسن الصفّار و سعد جمیعاً عن أحمد بن محمد بن عیسى.۲
ابوجعفر، محمد بن حسین بن ابیالخطاب (م ۲۶۲ﻫ)، کوفی، همدانی، ملقب به زیات. او را با اوصاف امامی، ثقه۳ و جلیل ستودهاند. او از راویان بزرگ شیعه و مؤلّف کتابهایی مانند التوحید، المعرفه و البداء، الرد علی اهل القدر، الامامه، اللوءلؤه، وصایا الائمهعلیهم السلام و کتاب النوادر و از اصحاب امام هادیعلیه السلام بوده است.۴ او احادیث فراوانی را از امامان اهل بیتعلیهم السلام نقل کرده است.
محمد بن حسین از استادان اصلی صفّار بوده است و در منابع اصلی حدیث شیعه حداقل ۳۷ روایت وجود دارد که صفّار از ایشان نقل کرده است. در کتاب بصائر نیز بالغ بر ۲۱۳ روایت
