سکونت دارد خانه‏ای ‏به او هدیه نمود و آن‌گاه که با استنکاف سید رضی روبه‌رو شد، مقام استادی خود را که برتر از مقام پدر است، بدو یاد آوری کرد و سید رضی به‌ناچار هدیه استاد را پذیرفت.^۱ سید رضی حتی در ایام تنگدستی بسیار بخشنده بود.^۲ جایگاه وی در میان مردم به‌گونه‏ای ‏بود که حتی کسانی که با وی اختلاف فکری داشتند، از بی‌اعتنایی به او شرم می‏نمودند.^۳

وی با گردآوری کتاب نهج البلاغه نام خود را جاودانه نمود. از دیگر آثار اوست: المتشابه، مجازات الآثار النبویة، تلخیص البیان عن مجازات القرآن، الخصائص، سیرة والده الطاهر، الحسن من شعر الحسین، أخبار قضاة بغداد، کتاب رسائله و دیوان شعر.^۴ سید رضی شاگردان بسیاری به‌ویژه در ادبیات عرب تربیت کرد و با بسیاری از دانشمندان عصر خود مانند صاحب بن عباد، ابو‏علاء معری، ابن‏حجاج بغدادی، ابو‏اسحاق صابی، شاپور بن اردشیر و فخر الملک وزیران بهاء‌ الدوله دیلمی، ابو‏بکر باقلانی و ابو‏الحسن عمری در ارتباط بود.^۵ وی خانه‏ای ‏را به «دار العلم» اختصاص داده بود که در آن بر طالبان علم گشوده بود و نیاز‏هایشان برآورده می‏شد. دار العلم در آن روزگار فراتر از یک کتابخانه بوده و تنها بخشی از آن، کتابخانه بوده است.^۶

عدنان، فرزند سید رضی، نیز دانشمندی بزرگ و اهل علم و فضیلت بوده و به لقب جدّش طاهر ذی‌المناقب ملقب بود. او عالمی شریف و پاکدامن و برجسته در درستیِ اندیشه و صیانت نفس و عالم به دانش عروض معرفی شده است.^۷

سید مرتضی فرزندی به نام ابو‏محمد حسن داشته که ذهبی از وی با عنوان شیعه‌ای استوار (جلد) و رافضی با گرایش‌های معتزلی یاد می‏کند که تألیفاتی داشته است.^۸ وی به طاهر و ذو المحتدین ملقب بود.^۹ همچنین سید مرتضی دختری به نام فاطمه داشته که عالم و فاضل بوده و راوی کتاب نهج البلاغه از عمویش سید مرتضی است و شیخ عبدالرحیم بغدادی، معروف به ابن ‏الاخوه، نهج البلاغه را از فاطمه روایت کرده است.^۱۰

عبادت و زهد ابو‏احمد زبانزد بود تا جایی که صاحب بن عباد آرزو می‏کرد به بغداد بیاید تا عبادت او را ببیند.^۱ با اینکه ابو‏احمد نماز میت را بر اساس فقه امامی با پنج تکبیر اقامه می‏کرد، او را برای اقامه نماز بر جنازه بزرگان حتی بر جنازه دانشمندان معتزلی غیر امامی دعوت می‏کردند.^۲ رفتار و اخلاق او به‌گونه‏ای ‏بود که حتی اشرار و راه‏زنان در پی توبه به او پناهنده می‏شدند.^۳ او بسیار بخشنده بود و با سادات کریمانه رفتار می‏کرد.^۴ وی در ساخت مکان‏های فرهنگی اهتمام داشت^۵ و هنگام مرگ ثلث اموال خود را که بسیار فراوان بود، وقف بر کارهای نیک نمود.^۶ ابو‏عبداﷲ موسوی، برادر تنی ابو‏احمد، نیز جایگاه بلندی داشت و اهل نیکی بود.^۷

سید رضی، برادر کوچک‌تر سید مرتضی، نیز از جایگاه فرهنگی والایی برخوردار و شخصیتی شناخته شده بود. وی عالم و مردی پاکدامن و بلند همت و بسیار دیندار بود که از محاسن بسیاری بهره داشت.^۸ سید رضی از معروف‌ترین شاعران عرب بود تا جایی که وی را برترین شاعر قریش دانسته‏اند. وی بر سادات مهربان و دلسوز بود. او را صاحب جلالت و هیبت معرفی کرده‏اند و گفته شده بر مجرمان سخت می‏گرفت. وی در شعر بر برادرش سید مرتضی برتری داشت و از آنجا که سید مرتضی چندان به امور سیاسی علاقه نداشت و بیشتر به تربیت شاگردان و علم‌آموزی مشغول بود، پس از فوت ابو‏احمد سید رضی که کوچک‌تر بود نقابت را به عهده گرفت. از این رو، مقام و جایگاه سید رضی در میان مردم و خواص برتر بود.^۹

سید رضی در کودکی قرآن را در مدت کوتاهی از بر نمود^۱۰ و بسیار زاهد و اهل عبادت بود و در مورد شدت تقوای وی داستان‏هایی نقل شده است.^۱۱ او هرگز از کسی حتی پدرش صله و هدیه قبول نمی‌کرد و هنگامی که استادش، ابو‏اسحاق ابراهیم بن احمد طبری، متوجه شد وی در خانه پدر