گرفتهاند و شیخ مفید برجنازهاش نماز گزارده است.۱ دیباجی یگانه راوی کتاب پر ارج الاشعثیات میباشد که پس از فراگیری این اثر در مصر آن را در بغداد منتشر ساخته است.۲ همچنین کتاب ایمان ابیطالب از آثار اوست.۳ مخالفان، وی را به دلیل تنقیص خلفای نخستین فردی «کذاب»، «زندیق» و «غالی در رفض» شناساندهاند.۴ برخی از رجالشناسان امامی بغداد نیز او را به مسائلی چون وضع احادیث و نقل از راویان ناشناخته متهم کردهاند.۵ البته کتاب الاشعثیاتِ وی را از این اتهامات استثنا کردهاند.۶ از این رو، به خلاف سایر روایاتش، این اثر از خطر بیتوجهی و اتلاف مصون مانده و امروزه به دست ما رسیده است.
ابوطالب انباری
عبیداﷲ بن احمد بن یعقوب (د۳۵۶ق) متکلم، ادیب و محدث موثق امامیه است که از مذهب واقفه به امامیه گروید.۷ او کتاب‌های فراوانی در موضوعات مختلف حدیثی و کلامی نگاشت.۸ وی مدتی به بغداد رفت و شمار اندکی از علمای امامیه نزد وی تلمذ کردند.۹ ولی مشایخ بغدادی او را به اتهام ارتفاع نپذیرفتند. ابوغالب زراری از این برخورد با تعبیر «جفاه اصحابنا» یاد کرده است.۱۰ حتی اصرار حسین بن عبیداﷲ غضائری، برای استماع و تعلیم در نزد انباری به دلیل ناخرسندی شیوخ شیعه بغداد بینتیجه ماند.۱۱ از این رو، روایات اندکی از این محدث بزرگ در مصادر امامی باقی‌مانده است.
ابن جنید بغدادی
محمد بن احمد بن جنید (زنده در نیمه سده چهارم) محدث، متکلم، فقیه پرآوازه و نویسنده پرکار
