هیچ‌یک نامی از ابن قبه به میان نیامده است.

سید مرتضی (م ۴۳۶ق) نیز بعد از شیخ صدوق بیشترین استفاده را از آثار و آرای ابن قبه کرده است. او ابن قبه را از اصحاب امامیه معرفی می‏کند^۱ و در چند مورد از معروف‏ترین کتاب وی، الانصاف، یاد می‏کند.^۲ وی تصریح کرده که عین الفاظ کتاب ابن قبه را نقل کرده و با عباراتی به تأیید نظریات او می‏پردازد.^۳ سید مرتضی در الشافی فی الامامه متن مهمی از دیدگاه‌های تاریخی ابن قبه درباره سقیفه را مورد توجه قرار داده است.^۴ او همچنین در یکی از جلسات علمی خود با شیخ مفید نظرهای ابن قبه را محور بحث قرار داده و وی را ستوده است. وی در کتاب الفصول المختاره شیوه استدلال ابن قبه در بیان حدیث غدیر را در مناظره با یکی از بزرگان معتزله بیان می‏کند.^۵ همچنین باید گفت که اهمیت دادن سید مرتضی به مباحث ابن قبه درباره تبیین، تفسیر و استدلال‌های حدیث غدیر بر اثبات امامت در الشافی فی الامامه نیز شایان توجه است. غیبت، معجزه برای غیر نبی، عصمت امام، جایگاه امام، نص علم امام، وظایف امام، حیطه علم امام، حجت نبودن اخبار آحاد و اخذ «بما یجمع علیه»، اندیشه‏هایی هستند که می‏توان از آنها هم‏آوایی میان ابن قبه و سید مرتضی را به دست آورد.

شیخ طوسی از دیگر متکلمان امامی در قرن پنجم است که به نظرهای ابن قبه اعتنا کرده است. درباره شیخ طوسی و بسامد آرای ابن قبه در آثار او باید گفت که شیخ طوسی به‌غیر از کتاب تلخیص الشافی^۶ در دیگر آثار خود به دیدگاه‌های ابن قبه گاه با عین عبارت اشاره می‏کند؛ با این حال نامی از او به میان نمی‏آورد. تحلیل تاریخی درباره سقیفه و حوادث پس از آن، طریق امامت، وجوب نص، غیبت امام، امکان معجزه امام، بررسی و تبیین حدیث منزلت و حدیث غدیر خم، افضلیت امام، علم امام و عصمت، از جمله این موضوعات است. ابوالحسن قطب راوندی(م ۵۷۳ق)^۷ و ابن میثم بحرانی (م ۷۹۹ق)^۸ در شرح‏هایی که بر نهج البلاغه نگاشته‏اند، در بحث از خطبه شقشقیه به کتاب الانصاف ابن قبه نیز اشاره کرده‌اند.

درباره جایگاه اندیشه و نوع نگاه بزرگان امامیه به ابن قبه نیز باید گفت که شیخ صدوق (م ۳۸۱ق) نخستین عالم شیعی است که در آثار خود از نگاشته‏های ابن قبه استفاده کرده است. او تقریباً دوازده سال بعد از وفات ابن قبه، به آثار و آرای وی توجه کرده است.^۱ شیخ صدوق در کمال الدین و تمام النعمه سه رساله^۲ از ابن قبه آورده است. صدوق در معانی‌الاخبار سه متن دیگر از کتاب الانصاف ابن قبه در موضوع غدیر خم،^۳ حدیث منزلت^۴ و عصمت امام^۵ بدون ذکر نام منبع آن نقل کرده است.^۶ بسامد گسترده آثار ابن قبه در نگاشته‏های شیخ صدوق افزون بر شهرت علمی او در آن زمان، نشان از اهمیت علمی وی نیز دارد.

بعد از شیخ صدوق باید از شیخ مفید (م ۴۱۳ق) نام برد که آرای ابن قبه را در بحث امامت در کانون توجه قرار داده است. در برخی از آثار شیخ مانند الرسالة الأولی فی الغیبه،^۷ الرسالة الثانیة فی الغیبه،^۸ التذکره^۹ و الافصاح،^۱۰ رگه‏هایی از شباهت‏های نظری با ابن قبه می‏توان یافت، ولی در