۱۰۰ . بررسى جايگاه هنر از ديدگاه قرآن و روايات ،

على نصيرى ، كارشناسى ارشد رشته علوم قرآن و حديث ، دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران ، استاد راهنما : دكتر آذرتاش آذرنوش ، استاد مشاور : دكتر حسين قره چانلو ، ۱۳۷۷ ، ۲۶۳ ص .
اين پايان نامه ، در هشت فصل فراهم آمده :
نگارنده ، در فصل اوّل ، تعريف مفهوم هنر ، عناصر معنايى هنر و تاريخ پيدايش هنر را بازگو كرده است .
طبقه بندى هنر و مراتب آن ، بررسى عوامل رويكرد آدمى به جلوه هاى هنرى ، بررسى علل مخالفت با مقوله هاى هنرى ، بيان فرق هنر سره و ناسره ، نگاهى به فلسفه هنر و جايگاه آن در ميان عموم طبقات ، از ديگر مقوله هاى مفصّل در اين قسمت است .
فصل دوم، در باره «قرآن»، شاهكار اثر منثور است . بيان ويژگى هاى خاص اين اثر، اشاره به درون ساخت فصاحتى آن، و بيان ويژگى هاى هنر بيانى قرآن در اين فصل آمده است.
در فصل سوم ـ كه در باره هنر خطابه و جايگاه آن در كتاب و سنّت است ـ تاريخ خطابه و اثر آن در گسترش اسلام ، با بيان شواهدى از خطابه هاى رسول خدا صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان ، مطرح شده است .
فصل چهارم ، در باره بررسى جايگاه شعر در قرآن و روايات است و در آن ، ضمن بيان ايرادها و انتقادها به مقوله شعر و شاعرى ، و پاسخ به شبهات موجود در اين باب ، به شعر ممدوح و مذموم ، در قرآن و روايات پرداخته ، و نقش سيره پيشوايان دينى را در حمايت از شعر توضيح داده است .
فصل پنجم ، به بررسى جايگاه هنر قصه پردازى ، در قرآن و روايات پرداخته است . نگارنده ، با ايراد مثال هايى از داستان هاى قرآنى ، نگاهى به پيشينه داستان نموده ، و موقعيت قصه در ميان عرب ، پس از ظهور اسلام و نقش آن در تاريخ اسلام را توضيح داده است .
فصل ششم ، در باره هنر موسيقى از نگاه قرآن و روايات است . در اين فصل ، نخست به تاريخ پيدايش موسيقى نگاهى شده و سپس مفهوم موسيقى و غنا ، بررسى گرديده و دلائل حرمت غنا بيان شده است .
در فصل هفتم ، بحث هنرهاى تصويرى و تجسمى ، از نگاه كتاب و سنّت مطرح شده

سياست عمومى سفرا .
بخش سوم ، دو فصل دارد كه در فصل اوّل ، به معرفى وكلاى خاص آن حضرت در عصر غيبت و ويژگى ها و فعاليت آنها پرداخته ، در فصل دوم ، با معرفى وكلاى عام در عصر غيبت ، ويژگى هاى آنان را بازگو مى كند .
بخش چهارم ، عناوين ومحتواى توقيعات در كتب روايى ، و بحث هاى فقهى ، كلامى ، سياسى و اجتماعى را در بر گرفته است .
نگارنده ، بخشى از ابتداى توقيعات و برخى ازمنابع و رجال آن را ، در پايان پژوهش خود آورده است .

۹۹ . بررسى جايگاه حديث و شيوه ارزيابى آن از ديدگاه امام خمينى ،

اعظم غياثوند ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشگاه آزاد اسلامى تهران ، استاد راهنما : دكتر مجيد معارف ، استاد مشاور : دكتر محسن جابرى ، ۱۳۸۰ ، ۱۱۶ ص .
نگارنده ، در صدد معرفى آثار و ديدگاه هاى حديثى امام خمينى رحمه الله ، و نشان دادن جايگاه حديث و معارف حديثى در آثار و شخصيت ايشان است .
وى ، رساله را در پنج فصل تدوين و تنظيم نموده است : در فصل اوّل ، مقدماتى را در شناخت شخصيت حديثى حضرت امام رحمه الله ، در سه بخش آورده است . تعابير و واژه هاى مورد استعمال در رساله ، اجازه حديثى ايشان ، و اهمّيّت دادن و اهتمام به حديث در نگاه امام را در اين سه قسمت ترسيم نموده است .
در فصل دوم ، ديدگاه امام در خصوص دوازده مورد از كتب و جوامع حديثى را ، به ترتيب تاريخ تأليف ، تبيين مى كند .
در فصل سوم ، خوانندگان را با آثار حديثى امام خمينى آشنا مى سازد .
در فصل چهارم ، كه در باب فقه الحديث در منظر حضرت امام است ، براى خوانندگان روشن مى سازد كه حضرت امام رحمه الله ، به عنوان يك فقيه اصولى ، در فهم و تفسير حديث به رعايت اصول و قواعد فقه الحديثى پايبند بوده اند .
در فصل پنجم ، ضمن مباحث رجالى ، مطرح مى كند كه با وجود اين كه تأليف مستقلى از حضرت امام رحمه الله در زمينه هاى رجالى وجود ندارد ، مى توان مبانى رجالى محكم و منسجمى را از آثار ايشان برداشت كرد .