فصل سوم ، رخصت تقيه و شرايط سياسى و اجتماعى شيعه را كاويده است . در اين فصل ، ضمن ذكر مظالم وارده از سوى حكام بنى اميه و بنى عباس بر امامان و شيعيانشان ، به مواردى از رفتار تقيه آميز آنها در برابر حكام ظالم و ايادى آنها اشاره مى كند .
فصل چهارم ، تقيه و صدور روايات شيعه نام دارد . در اين فصل ، به بررسىِ كمّىِ روايات مربوط به تقيه از دو جهت ، روايات مربوط به تقيه و اهمّيّت و ويژگى هاى آن ، و روايات فقهى تقيه آميز كه از سوى ائمه معصومان عليهم السلام صادر شده ، مى پردازد .
فصل پنجم ، شامل بررسى تأثير تقيه بر نوع روايات شيعه است . در اين فصل ، احاديث شيعه را از نظر كيفى مورد بررسى قرار داده ، و هدف از اين بررسى را پى بردن به تأثير تقيه بر نوع روايات شيعه ، از لحاظ متن و سند مى نامد .
فصل ششم ، در باب چاره جويى هاى امامان عليهم السلام در شناخت احاديث تقيه آميز است . در اين فصل ، به بررسى اخبار علاجيه ، جهت شناخت احاديث متعارض و اخبار تقيه آميز مى پردازد ، سپس به سابقه حمل بر تقيه ، با استفاده از اين اخبار توسط فقها اشاره نموده ، و نمونه هايى از حمل بر تقيه را ذكر كرده است .
۹۸ . بررسى توقيعات امام زمان(عج) ،
محمّد شياسى ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشگاه رازى كرمانشاه ، استاد راهنما : دكتر مهرداد صفرزاده ، استاد مشاور : دكتر احمد عابدى ، ۱۳۸۲ ،۱۹۳ص .
توقيعات امام زمان(عج) ، از جمله آثار برجاى مانده از آن حضرت ، در دوران غيبت صغرى و اوايل غيبت كبرى است ، كه محدّثان شيعه ، اقدام به جمع آورى آن نموده و دانشمندان اسلامى ، در مواردى به تحليل و بررسى آن پرداخته اند . اين توقيعات در ۶۹ سال (از آغاز امامت حضرت حجت (عج) تا سال پايان غيبت صغرى) توسط حضرت نوشته شده و به دست نواب اربعه ، صادر شده اند .
نگارنده ، پژوهش خود را در چهار بخش ارائه نموده است :
بخش اوّل پنج فصل دارد : بررسى چند اصطلاح ، تاريخچه توقيعات ، جايگاه توقيعات ، خط توقيعات ، و زمان لازم براى صدور توقيع .
بخش دوم ، شامل چهار فصل است : بررسى اوضاع اجتماعى و سياسى زمان صدور توقيعات ، وضعيت سياسى شيعه در عصر غيبت صغرى ، سياست عمومى امام عليه السلام ،
