مثل «امام» ، «بيعت» ، «ولايت» ، «حكومت» و «جمهور» ، از ديگر مسائل مطرح شده در اين فصل است .
در فصل دوم ، نگارنده سه كتاب را كه در باره نظام حكومتى و ادارى در اسلام است معرفى و پرسش هاى تحقيقاتى خود را طبق اين كتاب ها تنظيم نموده است .
در فصل سوم ، به بحث و استدلال در باره مراحل و الگوهاى روش شناختى پژوهشگر پرداخته و شيوه رساله خود را، بر اساس پرسش تاريخى، در نهج البلاغه و قرآن و روايات ائمه عظام عليهم السلام و نظرات انديشمندان و فقها ، به نحو تحليلى مشخص نموده است .
ارائه و تجزيه و تحليل اطلاعات رساله را ، در فصل چهارم انجام داده و ضرورت حكومت ، از منظر نقل و عقل را بررسى كرده است .
بررسى عهدنامه مالك اشتر و بيان صفات شخصى زمامدار در ارتباط با افراد زيردست ، از ديگر نكات بررسى شده در اين بخش است .
نگارنده ، در فصل آخر ، به بررسى حكومت عملى حضرت على عليه السلام پرداخته و چند ويژگى آن را از نهج البلاغه شرح مى دهد .
۸۴ . بررسى انديشه هاى حضرت على عليه السلام در زمينه توسعه سياسى و كاربرد آن در جهان امروز ،
على اكبر عليخانى ، كارشناسى ارشد پيوسته معارف اسلامى و علوم سياسى ، دانشگاه امام صادق عليه السلام ، استاد راهنما : دكتر محمود سريع القلم ، اساتيد مشاور : دكتر محسن كديور و حجة الاسلام جعفر مرتضى عاملى ، ۱۳۷۴ ، ۳۰۶ ص .
مهم ترين هدف و انگيزه در اين تحقيق ، استنباط و استخراج مبانى حكومتى اسلام ، و تبيين اصول و راه هاى ارائه شده توسط دين اسلام براى رشد ، توسعه و كمال جامعه است . در جهت اين هدف ، افكار ، انديشه ها و الگوهاى عملى و حكومتىِ يكى از مهم ترين شخصيت هاى جهان اسلام ـ حضرت على عليه السلام ـ را براى بحث انتخاب نموده ، تا به اين سؤال پاسخ دهد كه : بهترين و مطلوب ترين نظام سياسى و جامعه از بُعد سياسى ، چه بوده و بر چه اساسى استوار است؟
اين تحقيق ، شامل چهار فصل است :
در فصل اوّل ، صرفاً به دسته بندى و بيان ديدگاه هاى محققان و انديشمندان غرب ، و الگوهاى غربى و شرقى در مورد توسعه سياسى پرداخته است .
