كه مى توان به عنوان اسم يا صفت اين كتاب مقدس آسمانى برشمرد ، شناسايى كرده و آنها را از لحاظ كاربرد معناشناختى در عرفِ مردمِ عرب زبان و اعتبار استعاره اى آنها، از ديدگاه معتبرترين و كهن ترين كتب لغت، مورد تحقيق قرار داده است.
ضميمه اوّل ، جدول مقايسه اى اسما و صفات را نشان مى دهد .
ضميمه دوم ، اسامى و صفات قرآن را به تفكيك خاص و يا مشترك بودن يا غير آن ، به تصوير كشيده است .
ضميمه سوم ، نمودار ستونى واژگانى است كه به منزله اسامى و صفات قرآن شناخته شده است .
۳۲ . اصول و قواعد دعوت ازديدگاه قرآن و سنّت ،
جهانگير ولد بيگى ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشكده اصول دين قم ، استاد راهنما : دكتر احمد عابدى ، استاد مشاور : سيّد محمود دشتى ، ۱۳۸۲ ،۲۶۰ص .
نگارنده ، در اين رساله ، به بررسى مختصر اصول وشيوه هاى دعوت اسلامى و مقايسه آن با نحوه دعوت در ساير مذاهب پرداخته و نكات اشتراك آنها با مكتب اسلام را بازگو كرده است .
دعوت اسلامى ، دعوتى بى اصل و اساس نيست وتنها در وعظ و نصيحت مردم خلاصه نمى شود ؛ بلكه دعوت و حركتى است علمى و عملى كه با اهداف و مصادرش، از ساير دعوت ها متمايز مى گردد و از اصول معيّنى برخوردار است.
نگارنده ، رساله خود را ـ كه از چهار بخش تشكيل شده ـ با بيان مفاهيم كلّى موضوع ، آغاز كرده و سپس با مطرح كردن شبهه اى در اين باره و پاسخگويى به آن ، راه دعوت و جوانب مختلف آن را بيان كرده است .
بخش دوم ، اركان موضوع كه داعى ، مدعو و محتواى دعوت است ، مطرح گرديده است.
بخش سوم ، به روش هاى دعوت اختصاص دارد و با بيان مصادر و منابع اصلى دعوت ، پايان گرفته است .
۳۳ . اعتبار (عبرت گرفتن) از ديدگاه قرآن و روايات ،
حميد نورالدينى شاه آبادى ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشگاه آزاد اسلامى اراك ، استاد راهنما : دكتر محمّد رضا آشتيانى ، استاد مشاور : دكتر ابراهيم بهادر ، ۱۳۸۲ ، ۱۸۰ص .
