منكران معاد جسمانى و پاسخ به آنها پرداخته است . وى ، در اين فصل يازده شبهه را مطرح كرده ، و پيرامون هر شبهه به نقد و بررسى پرداخته است. در ادامه ، رد نظريه تناسخ و دليل آن را توضيح داده و در پايان شبهات خواجه نصيرالدين طوسى در كتاب تجريد الاعتقاد را در اين موضوع توضيح داده است .

۳۹۸ . معناشناسى واژه «عدل» و مترادف ها و متضادهاى آن در قرآن و «نهج البلاغه» ،

فرزانه صادقى ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشگاه قم ، استاد راهنما : دكتر سيّد رضا مؤدب ، استاد مشاور : دكتر محمّد تقى ديارى ، ۱۳۷۸ ، ۱۵۸ ص .
اين رساله ، در پى :پاسخ به اين سؤال هاست كه : معانى دقيق عدل در قرآن و نهج البلاغه چيست؟ مترادف ها و متضادهاى عدل در قرآن و نهج البلاغه به چه معنى است؟
نگارنده ، در بدو امر دو بار قرآن را مطالعه كرده ، و بيش از نهصد آيه كه در آن به نحوى سخن از عدالت و ظلم بوده ، استخراج نموده ، و در خصوص بعضى آيات به مطالعه نظر مفسّران پرداخته است .
گام دوم ايشان ، دسته بندى آيات و استخراج لغاتى است كه به نظر رسيده مى توان آنها را مترادف و متضاد عدل محسوب كرد .
در گام سوم ، به بيان كاربردهاى اصلى واژه هاى «عدل» و «ظلم» در قرآن پرداخته ، كه ضمن مطالعه كتب و آيات قرآن ، به دسته بندى مشخصى در اين خصوص نايل شده است .
در گام چهارم ، هر واژه را در كتب لغت و فرهنگ نامه ها بررسى نموده ، و ضمن بيان نظر لغويان ، براى هر كاربرد آياتى از قرآن را ، همراه ديدگاه مفسّران در خصوص هر آيه ذكر كرده است .
تقريبا همين شيوه را در مورد نهج البلاغه نيز دنبال كرده ، و چون هدف اصلى وى ، بررسى اين واژه در قرآن بوده از ذكر نظرات مفسّران نهج البلاغه خوددارى كرده است .

۳۹۹ . معيارهاى فهم و نقد حديث در تفسير «الميزان» ،

شادى نفيسى ، دكترى علوم قرآن و حديث ، دانشگاه تربيت مدرس ، استاد راهنما : حجة الاسلام محمّد على مهدوى راد ، استادان مشاور : دكتر سيّد محمّد باقر حجتى و دكتر نهله غروى نايينى ، ۱۳۸۱ ، ۶۶۰ ص .

در بخش اوّل ، در دو فصل ، كلمه «مصحف» را از لحاظ لغوى و اصطلاحى بررسى كرده ، كتاب ها و تأليفات نادرى كه در تاريخ از «مصاحف» باقى مانده است اشاره دارد .
در بخش دوم ، جمع آورى اين مصاحف ، شامل مصحف در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله را ـ با توجّه به اين كه داراى اهمّيّت ويژه اى است ـ مورد بررسى قرار داده است .
در بخش سوم (مفصّل ترين بخش رساله) ، در پنج فصل ، به بررسى مهم ترين مصاحف نوشته شده ، كه در تاريخ از آنها ياد شده است ، مى پردازد . اين مصاحف ، شامل مصحف «ابى بن كعب» ، «ابن مسعود» ، «على» عليه السلام ، «زيد بن ثابت» و «مصاحف عثمانى» است . در ابتداى هر فصل ، زندگى نامه كوتاهى از صاحب مصحف بيان كرده است .

۳۹۷ . معاد از ديدگاه عقل و نقل ،

طاهره خلاقى ، كارشناسى ارشد فلسفه و كلام اسلامى ، دانشگاه آزاد اسلامى تهران ، استاد راهنما : دكتر احمد بهشتى ، استاد مشاور : دكتر مهدى نجفى افرا ، ۱۳۷۸ ، ۱۸۵ ص .
اين رساله ، مشتمل بر چهار فصل در صدد تحقيق و بررسى اين است كه بين استدلال قرآنى با استدلال قرآن در باب مسئله معاد ، تفاوت بارزى وجود دارد . در استدلال قرآنى ، اثبات يك مطلب از طريق تكيه بر حقانيت قرآن صورت مى گيرد ، اما در استدلال قرآن از نوع استدلالهاى عقلى است كه صرف نظر از گوينده آن روشن و مبين است و بر اساس موازين عقلى استوار است .
نگارنده ، در فصل اوّل مسئله روح و نفس را مورد تفحص و دقت قرار داده ، و اين كه روح ، به عنوان يك حقيقت مجرد و مستقل ، پس از مرگ آدمى باقى مى ماند و مرگ ، پايان زندگى به معنى مطلق نيست ، بلكه يك گام بزرگ به سوى اثبات وجود جهان پس از مرگ است .
در فصل دوم ، بعد از بيان معناى معاد و ذكر اقوال و نظرات مختلفِ متكلمان و فلاسفه در مورد اقسام معاد ، به معاد جسمانى پرداخته ، و ادلّه عقلى اثبات معاد را بررسى كرده است .
در فصل سوم ، در باره روح ، تجرد و بقاى نفس و نيز معاد از نظر آيات و روايات بحث نموده است . وى ، پس از استشهاد به آيات قرآن در مورد قطعيت برپايىِ قيامت كبرى ، ماهيت مرگ و دلايل امكان و ضرورت معاد را بر شمرده است .
در فصل چهارم ـ كه اصلى ترين بحث نگارنده را تشكيل مى دهد ـ به بررسى شبهات