محور بخش سوم ، افساد فى الارض است كه مشتمل بر چهار فصل با اين عناوين است : معناى لغوى و اصطلاحى «افساد» ، افساد در آيات قرآن و احاديث ، افساد در كلمات فقهاى عامه و خاصه ، و رابطه محاربه و افساد فى الارض .
در بخش چهارم ، ساير عناوين مربوط به جرائم ضدّ امنيت در فقه ، در چهار فصل به نام هاى : بغى ، ارتداد ، ارجاف ، و ساير مواردى كه داراى كيفر اعدام است ، مطرح شده است .
بخش پنجم ، شامل عناوين مربوط به جرائم امنيتى در حقوق موضوعه ، و داراى چهار فصل است : جرائم ضدّ امنيت داخلى و خارجى ، جرم سياسى و غيرسياسى ، تروريسم ، و ساير موارد مهم از قبيل هواپيماربايى ، آدم ربايى و بمب گذارى .
در بخش ششم، نگارنده به نتيجه گيرى از بحث ها پرداخته، كه خودْ سه فصل دارد: محاربه و افساد در قوانين جمهورى اسلامى ايران ، محاربه و افساد در رويه قضايى دهه اوّل انقلاب و بررسى برخى از آراى قضات محاكم و شعب ديوان عالى كشور ، و بحث فقهى ـ حقوقى در مورد تعريف مُحارب و مفسد و نقد نظريات ارائه شده .
۳۸۴ . محدّثان شيعه در قرن نهم و دهم هجرى و سبك حديث نگارى آنان ،
سيّد عليرضا طباطبايى ، كارشناسى ارشد علوم قرآنى ، مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى رحمه الله ، استاد راهنما : احمد عابدى ، ۱۳۷۹ ، ۱۸۳ ص .
در اين پايان نامه ، پس از بيان اجمالىِ سير تدوين حديث در ادوار گذشته ، مهم ترين محدّثان قرن هاى نهم و دهم هجرى كه ، داراى تأليفات حديثى بوده اند ، معرفى شده اند و به بيان شرح حال ، استادان ، شاگردان و آثار آنان پرداخته شده است.
اين پژوهش ، داراى شش فصل است :
فصل نخست ، به كلمات اختصاص يافته و در آن ، تبيين موضوع ، پيشينه تحقيق ، سؤال هاى تحقيق و. . . به اختصار بيان شده است .
فصل دوم ، با عنوان نگاهى اجمالى به سير تدوين حديث در ادوار گذشته ، به بررسى تدوين حديث از عصر رسالت تا تأليف جوامع ثانويه پرداخته است .
فصل سوم ، به معرفى مهم ترين محدّثان قرن نهم هجرى اختصاص داده شده و به معرفى اساتيد ، شاگردان و آثار حديثى و غيرحديثى آنها پرداخته است .
فصل چهارم ، با عنوان مهم ترين محدّثان قرن دهم هجرى ، به معرفى اساتيد و شاگردان و
