بررسى صحّت و سقم داورى هايى كه در باره آنها شده و در پايان ، نام آثار ، مشخصات كوتاهِ آثار چاپى ، و گزارشى مختصر از محتويات آنها .
راويانى كه در اين رساله به شرح حال و آثار آنها پرداخته است ، عبارت اند از : ابن سكيت ، ابو عبيده ، حماد راويه ، خلف احمر ، ابوزيد انصارى و ابو عمرو شيبانى .

۳۱۱ . شرح واژه هاى سوره فاتحه و بقره به وسيله روايات ،

فهيمه جمالى راد ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشكده الهيات دانشگاه تهران ، استاد راهنما : عبد المهدى يادگارى ، ۱۳۶۷ ، ۱۲۶ ص .
گرچه متداول است كه در تبيين معانى لغات قرآن ، ابتدا به منابع و كتب واژه شناسان مراجعه مى شود و آن گاه ، براى تأييد ، به رواياتى كه در اين باره رسيده ، استناد مى شود ، در اين پايان نامه ، براى تبيين معانى واژه ها ، ابتدا به روايات مراجعه شده و براى دفاع از روايات ، احيانا به منابع لغوى از قبيل : اقرب الموارد ، لسان العرب ، مجمع البحرين ، مفردات الفاظ القرآن ، قاموس قرآن و... نيز مراجعه شده است. نويسنده ، بيشتر شرح لغات را از ديد اهل لغت يافته و اگر در شرح بعضى لغات استناد به حديث شده به منظور تأييد معناى لغوى آن واژه بوده ، و چه بسا معصوم عليه السلام در شرح لغتى ، اشاره به مصداق و تأويل آن نيز نموده است كه از ديد اهل لغت دور مانده ، و در نتيجه ، به كتب تفسير رجوع نموده و در اين ميان ، تفاسير مأثور بيش از منابع ديگر مورد استفاده قرار گرفته است و به منظور شرحى همه جانبه ، به تفاسير مأثور اهل سنّت نيز رجوع نموده و احاديثى را كه در شرح لغتى بيان داشته اند نقل نموده است .
در اين پايان نامه ، با تكيه بر تفاسير روايى شيعه ، همچون : نور الثقلين ، البرهان ، تفسير القمى و نيز تفاسير روايى اهل سنّت ، همچون : الدرّ المنثور ، واژه هاى دو سوره فاتحه و بقره ، بر اساس ترتيب الفبا شرح و تبيين شده است. نويسنده رساله ، در نظر داشته اين كار را تا پايان قرآن دنبال كند ؛ اما چنان كه در مقدمه آورده ، به علت گستردگى كار و محدوديت زمانى ، به همين دو سوره بسنده كرده است.

۳۱۲ . شفاعت در قرآن و احاديث معصومان عليهم السلام ،

نهله غروى نايينى ، كارشناسى ارشد الهيات و معارف اسلامى ، دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران ، استاد راهنما : آية اللّه ابوالقاسم خزعلى ، ۱۳۶۸ ، ۱۷۲ ص.

و فضيلت نيايش از ديدگاه قرآن و روايات ، از مطالبى است كه در اين دو بخش بدان مى پردازد .
در فصل دوم ، به بررسى شرايط وموقعيت استجابت دعا ، با استفاده از آيات قرآن كريم و احاديث معصومان عليهم السلام پرداخته است . وى ، با بررسى ها و مطالعاتى كه از منابع مختلف در اين زمينه به دست آورده ، توانسته به مهم ترين شرايط استجابت دعا دست يابد .
در فصل سوم ، زمينه هاى استجابت دعا در قرآن و حديث را مورد بحث قرار داده ، كه مى توان از آن به آداب دعا نيز تعبير كرد .
در فصل چهارم ، به جمع بندى مباحث مطرح شده در پژوهش خود و نتايجى كه در پايان به دست آورده پرداخته است.

۳۱۰ . شرح حال و آثار راويان مشهور ايرانى (در شعر و ادب) از قرن دوم تا چهارم هجرى ،

جواد نوشناس ، كارشناسى ارشد زبان و ادبيات عرب ، مركز آموزش نيروى انسانى احمد آرام، وابسته به دانشكده مديريت و برنامه ريزى وزارت آموزش و پرورش ، استاد راهنما : دكتر عنايت اللّه فاتحى نژاد ، استاد مشاور : دكتر عباس پورعباسى ، ۱۳۸۲ ، ۱۰۵ ص .
قصد نگارنده در اين نوشتار ، شرح حال و بررسى آثار راويان ايرانى تبار اين دو قرن است ، تا بعضى از زواياى تاريك زندگى اين راويان را روشن ، و يا اگر آثار گمشده اى از آنان هست ، جستجو نمايد .
وى ، پس از مقدمه ، شامل شرح حال و بررسى آثار شش راوى شعر جاهلى ـ كه بعضى يقينا و بعضى احتمالاً ايرانى نژاد بوده اند ـ ؛ به موضوعات زير پرداخته است :
تبيين مقصود از روايت در اين رساله ، اهمّيّت و نقش شعر در ميان اعراب در زمان جاهليت و پس از ظهور اسلام ، نقش مهم روايت شفاهى در دوام شعر جاهلى تا عصر تدوين و اثبات آن ، عوامل و زمان تدوين اشعار جاهلى ، و بحث كوتاهى در باره راويان بزرگى كه آخرين نقش را در روايت شفاهى به عهده داشتند .
سپس ، شرح حال و بررسى مختصر آثار راويان را آورده است ، كه موارد ذيل را در بر مى گيرد :
نام ، كنيه ، نَسَب ، تاريخ ولادت و وفات ، نام استادان و شاگردان ، ارتباط با سلاطين ، موقعيت علمى و اعتبارى ، مذهب و عقيده ، نقشى كه در روايت اشعار داشته اند ، گاهى