مى كند، و مهم ترين سخنان امام در باره شناخت نبوت و معجزه رسالت و هدايت انسان ها را با اهداف بلندى كه خداوند در نظر گرفته شرح مى دهد .
در فصل دوم ، به بررسى تاريخ زندگى پيامبر از ولادت تا رحلت پرداخته است . در اين زمينه ، گرچه منابع مهم تاريخى از قبيل السيرة النبويّة ، ابن هشام ، تاريخ الطبرى و غيره ، به صورت مطول ، نوشته اند ، نگارنده ، گزارشى را كه امام عليه السلام از تاريخ پيامبر صلى الله عليه و آله بيان مى كند ، به عنوان گزارشگرى كه لحظه به لحظه همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بوده و خود نيز صادق مصدّق است ، و از لطف و ويژگى هاى خاص خود برخوردار است ، ذكر مى كند .
فصل سوم را به بيان سيره نبوى اختصاص داده است ، كه حاوى فضايل اخلاقى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سيره و عملكرد فردى و خصوصى آن حضرت ، و همچنين سيره و سلوك اجتماعى آن حضرت است .
در فصل چهارم ، به ويژگى هاى ظاهرى حضرت رسول صلى الله عليه و آله پرداخته است ، و از قول امام عليه السلام ، به توصيف شمايل آن حضرت پرداخته است .
آخرين فصل ، به تحليل شخصيت پيامبر ، به عنوان نبى ، و خصوصيات اين منصب پرداخته است . در اين فصل ، به جايگاه پيامبر در خلقت و قدر و منزلت آن حضرت در بارگاه الهى و همچنين خصوصيات رسالت آن حضرت پرداخته است ، و مباحثى از قبيل خاتميت ، جهان شمول بودن دعوت پيامبر صلى الله عليه و آله ، امامت پيامبر صلى الله عليه و آله ، شفاعت پيامبر صلى الله عليه و آله ، اسوه بودن پيامبر صلى الله عليه و آله و لزوم تأسّى به آن حضرت و مباحثى از اين قبيل را مطرح ساخته است .
۱۹۸ . تحليل فلسفى ـ عرفانى اسماء و صفات الهى در «صحيفه سجاديه» ،
قربانعلى صمدى ، كارشناسى ارشد مدرسى الهيات و معارف اسلامى ، دانشگاه قم ، استاد راهنما : دكتر احمد عابدى ، استاد مشاور : دكتر على اللّه بداشتى ، ۱۳۸۴ ، ۳۲۴ ص .
بحث اين نوشتار ، در شناخت و تحليل اسما و صفات الهى از ديدگاه فلسفه و عرفان ، با توجّه به مضامين بلند صحيفه سجاديه ، از امام على بن حسن عليه السلام است .
وى ، تحقيق خود را در سه فصل تنظيم نموده است :
فصل اوّل ، شامل كلّيات بحث است ، از قبيل معناشناسى اسم و صفت ، فرق اسم و صفت و بحث توقيفيت اسما .
در فصل دوم ، بحث در اسما و صفات از ديدگاه فلسفه مطرح شده ، كه اقسام اسما و صفات و تحليل آنهاست از ديدگاه فيلسوفان، با توجّه به آنچه در صحيفه آمده.
