مرحله دوم حديث شيعه در دوره معاصر ، با پيروزى انقلاب اسلامى ايران در سال ۱۳۵۷ شمسى ، برابر با ۱۳۹۹ قمرى آغاز مى شود. در اين مرحله ، گرچه فعّاليت هاى هفت گانه مرحله قبل ادامه مى يابد ، امّا ويژگى هاى جديدى ظهور مى كند كه آن را كاملاً از مرحله اوّلْ جدا مى سازد ، آن ويژگى ها عبارت اند از :
يك . شكل گيرى فعّاليت هاى جمعى و گروهى ـ كه پيش از اين ، كمتر سابقه داشت ـ .
دو . تأسيس مراكز و مؤسّسات پژوهشىِ اختصاصى در زمينه حديث . به صورت شاخص مى توان از «بنياد نهج البلاغه» و «مؤسسه علمى ـ فرهنگى دار الحديث» نام بُرد .
سه . راه اندازى مراكز آموزشى حديث و رشته هاى تخصّصى در زمينه حديث . در اين زمينه مى توان از تأسيس «دانشكده علوم حديث» از سوى مؤسّسه علمى ـ فرهنگى دار الحديث و نيز دو رشته تخصّصى حديث و نهج البلاغه در حوزه علميه ياد كرد.
چهار . تأسيس كتاب خانه هاى تخصّصى حديث. به عنوان نمونه ، اكنون تنها در شهر قم ، دو كتاب خانه تخصّصى حديث ، داير است : يكى در دار الحديث و ديگرى وابسته به دفتر آية اللّه سيّد على سيستانى.
پنج . انتشار مجلّه هاى اختصاصى حديث. در اين زمينه مى توان از اين نشريات ، نام بُرد : فصل نامه علوم حديث ؛ دوفصل نامه علوم الحديث ؛ فصل نامه حديث انديشه ؛ فصل نامه سفينه ؛ فصل نامه نهج البلاغه ؛ فصل نامه تحقيقات قرآن و حديث و... .
شش . پرداختن به مباحث نظرى ( تئوريك ) در حوزه مطالعات حديثى. در اين زمينه مى توان از آثارى چون مبانى حجّيت آراى رجالى ، أسباب اختلاف الحديث و نيز برخى مقالات و پايان نامه ها ياد كرد.
هفت . حضور بانوان در فعّاليت هاى حديثى. نگارنده ، پيش از اين ، به تفصيل در اين زمينه ، قلم زده است. ۱
هشت . پرداختن به پالايش حديث و نگارش در زمينه الموضوعات ـ كه پيش از اين در ميان شيعيان ، سابقه نداشت ـ . در اين زمينه ، مى توان از اين آثار ياد كرد : الأخبار
