محقّق كتاب ، آقاى على بديوى ، شرح حال اجمالى اى از بغدادى ارائه مى كند و همچنين منابع روايىِ وى را در اين كتاب ، بيست عنوان بر مى شمارد. اين كتاب بر پايه يك نسخه در كتاب خانه ظاهريه ، تصحيح شده است.
۳ . الشفاء فى الطبّ المسند عن السيد المصطفى ، احمد بن يوسف التيفاشى ( ۵۸۰ ـ ۶۵۱ ق ) ، تحقيق : عبد المعطى امين قلعه جى ، بيروت : دار المعرفة ، ۱۴۰۸ ق / ۱۹۸۸ م ، ۲۸۹ ص.
نويسنده ، زاده شهر قَفصه از مناطق افريقاست . وى تحصيل را در زادگاه خود آغاز كرد و سپس به مصر رفت و با ابو يوسف بغدادى ، آشنا شد و همچنين به دمشق مسافرت كرد و نزد تاج الدين كندى ، درس آموخت .
وى در مقدّمه مى گويد كه ابو نعيم اصفهانى ، روايات پزشكى را از پيامبر صلى الله عليه و آله در كتاب طبّ النبىّ گردآورْد ؛ لكن با مسانيد متعدّد و برخى تكرارها. نويسنده ، بجز ابو نعيم و صحابى ناقل از پيامبر ، بقيه اسناد را حذف كرده و روايات مكرّر را نيز انداخته است. اين كتاب ، بر اساس تنظيم ابو نعيم ، در هفت مقاله ، تنظيم شده است :
فضل صناعة الطب و ماجاء فى تعلّمه ؛ معرفة تركيب البدن و ترتيب الصحّة ؛ انواع العلل و معرفة علاج كلّ نوع منها ؛ معرفة العقاقير و منافعها ؛ الحمية و معرفة قوى الأغذية ؛ الفواكه ؛ اللُحْمان .
۴ . الطبّ النبوى ، ابو عبد اللّه محمّد بن احمد الذهبى ( ۶۷۳ ـ ۷۴۸ ق ) ، تحقيق و شرح و تعليق : احمد رفعت البدراوى ، بيروت : دار إحياء العلوم ، ج ۲ ، ۱۴۰۶ ق / ۱۹۸۶ م.
ذهبى ، در مقدّمه كتاب ، فرايض مسلمان را پس از تقرّب به خداوند ، با انجام دادن اطاعت ها و ترك منهيات ، توجّه به سلامتى و درمان بيمارى ها مى داند. با اين ديدگاه ، اقدام به گردآورى روايات مربوط به حفظ سلامتى ( بهداشت ) و درمان بيمارى ها مى كند و اين كتاب را مى نگارد.
كتاب ، از سه فن تشكيل شده است : فى قواعد الطبّ : علمه و عمله ؛ فى الأدوية والاغذية ؛ فى علاج الأمراض .
