۵۷.تاريخ دمشق - به نقل از حسن - : عيسى عليه السلام روى آب، راه مى‏رفت . حواريان به او گفتند : اى روح خدا ! تو بر روى آب، راه مى‏روى؟!
فرمود : «آرى . اين به سبب يقين به خداست» . گفتند : بى‏ترديد ما هم به خدا يقين داريم .
عيسى عليه السلام به آنان فرمود : «چه مى‏گوييد اگر در راه به مرواريد و سنگى بر خوريد ؟ كدام يك از آنها را برمى‏داريد؟». گفتند : مرواريد را .
عيسى عليه السلام فرمود : «نه به خدا ! [يقين به خدا نداريد] مگر آن گاه كه مرواريد و ياقوت و سنگ برايتان يكسان باشد» .

۵۸.البداية و النهاية - به نقل از فضيل بن عياض - : به عيسى بن مريم عليه السلام گفته شد : اى عيسى! با چه چيز روى آب، راه مى‏روى؟
فرمود : «با ايمان و يقين» . گفتند : ما نيز همانند تو ايمان آورده‏ايم و يقين داريم!
فرمود : «پس ، شما هم راه رويد».
حواريان، همراه او سوار موج شدند؛ امّا زير آب رفتند . عيسى عليه السلام به آنها فرمود : «شما را چه مى‏شود؟». گفتند : از موج مى‏ترسيم .
فرمود : «چرا از خداوندگار موج نمى‏ترسيد؟!» و آنها را از آب بيرون كشيد . سپس دستش را به سوى زمين بُرد و مشتى از آن برداشت ، سپس آن را گشود ، ديدند در يك دستش طلا و در ديگرى، كلوخى يا ريگى است . فرمود : «كدام يك در دل‏هاى شما شيرين‏تر است؟». گفتند : اين طلا .
فرمود : «امّا اين دو نزد من يكسان است» .

۵۹.البداية و النهاية - به نقل از بكر بن عبداللَّه مزنى - : حواريان ، پيامبرشان عيسى عليه السلام را گم كردند . به آنها گفته شد : او به سوى دريا رفت . حواريان، در جستجوى عيسى عليه السلام حركت كردند . چون به دريا رسيدند ، او را ديدند در حالى كه جامه‏اى به تن دارد كه نيمى از آن را بالاپوش خود كرده و نيم ديگرش را به كمر آويخته ، روى آب راه مى‏رود و موج ، بالا و پايينش مى‏بَرَد . يكى از آنان - ابو هلال [ = از راويان اين حديث ] مى‏گويد : به گمانم وى از بهترين‏هايشان بوده است - به او گفت : اى پيامبر خدا ! من سوى تو نيايم ؟
فرمود : «آرى» .
پس، يك پايش را بر آب نهاد. سپس خواست پاى ديگرش را هم بگذارد كه گفت: آه!
غرق شدم اى پيامبر خدا!
عيسى عليه السلام فرمود : «دستت را به من بده اى كوته‏ايمان ! اگر آدمى را به اندازه دانه‏اى جو يقين بود ، بر روى آب، راه مى‏رفت» .

۵۷.تاريخ دمشق عن الحسن: كانَ عِيسى‏ يَمشِي عَلَى الماءِ ، فَقَالَ لَهُ الحَوَارِيُّونَ : يا رُوحَ اللَّهِ ، إِنَّكَ لَتَمشِي عَلَى الماءِ! قَالَ : نَعَم ، ذَلِكَ بِاليَقِينِ بِاللَّهِ . قالُوا : إِنّا بِاللَّهِ لَمُوقِنُونَ .
قالَ لَهُم عِيسى‏ : ما تَقُولُونَ لَو عَرَضَ لَكُم فِي الطَّريقِ دُرٌّ وحَجَرٌ ، أَيَّهُما كُنتُم تَأخُذُونَ؟ قالُوا : الدُّرَّ . قالَ : لا وَاللَّهِ ، حَتّى‏ يَكُونَ الدُّرُّ وَالياقُوتُ والحِجارَةُ عِندَكُم سَواءً .^۱

۵۸.البداية والنهاية عن الفضيل بن عياضٍ : قِيلَ لِعِيسَى بنِ مَريَمَ عليه السلام : يا عِيسى‏ ، بِأيِ‏ّ شَي‏ءٍ تَمشِي عَلَى الماءِ؟ قالَ : بِالإِيمانِ واليَقِينِ ، قالُوا فَإِنّا آمَنّا كَما آمَنتَ وأَيقَنّا كَما أَيقَنتَ!
قالَ : فَامشُوا إِذَن ، فَمَشَوا مَعَهُ فِي المَوجِ فَغَرِقُوا ، فَقالَ لَهُم عِيسى‏ : ما لَكُم؟ قالوا خِفنَا المَوجَ ، قالَ : أَ لّا خِفتُم رَبَّ المَوجِ؟! فَأَخرَجَهُم ثُمَّ ضَرَب بِيَدِه إِلَى الأَرضِ فَقَبضَ بِها ، ثُمَّ بَسَطَها فإِذَا في إحدَى‏ يَدَيهِ ذَهَبٌ وفِي الاُخرَى‏ مَدَرٌ^۲ أو حِصى‏ .
فَقالَ : أَيُّهُما أَحلى‏ في قُلوبِكُم؟ قالُوا : هذَا الذَّهَبُ ، قالَ : فَإِنَّهُما عِندِي سَواءٌ .^۳

۵۹.البِدَايَةُ وَالنِّهايَةُ عَن بَكرِ بنِ عَبدِ اللَّهِ المزني : فَقَدَ الحَوارِيُّونَ نَبِيَّهُم عِيسى‏ ، فَقِيلَ لَهُم : تَوَجَّه نَحوَ البَحرِ ، فَانطَلَقُوا يَطلُبونَهُ ، فَلَمّا انتَهُوا إِلى البَحرِ إِذَا هُوَ يَمشِي عَلَى الماءِ يَرفَعُهُ المَوجُ مَرَّةً ويَضَعُهُ اُخرى‏ ، وعَلَيهِ كِساءٌ مُرتَدٍ بِنِصفِهِ وَمُؤتَزرٌ بِنِصفِهِ حَتَّى انتَهى‏ إلَيهِم ، فَقالَ لَهُ بَعضُهُم - قالَ أبو هِلالٍ : ظَنَنتُ أَنَّهُ مِن أَفَاضِلِهِم - : أَ لا أَجِي‏ءُ إِلَيكَ يا نَبِيَّ اللَّهِ؟
قالَ : بَلى‏ ، قالَ : فَوَضَعَ إِحدى‏ رِجلَيهِ عَلَى الماءِ ثُمَّ ذَهَبَ لِيَضَعَ الاُخرى‏ ، فَقالَ :
اُوَّه ، غَرِقتُ يا نَبِيَّ اللَّهِ .
فَقَالَ : أَرِني يَدَكَ يا قَصِيرَ الإِيمانِ ، لَو أَنَّ لِابنِ آدَمَ مِنَ اليَقِينِ قَدرَ شَعيِرَةٍ مَشى‏ عَلَى الماءِ .^۴