1.به نظر مى‏رسد كه اين سخن ناظر به بالاترين مراتب قطع تعلّق از دنياست كه در توصيف متقين آمده : «ميتةً شهوته» (نهج البلاغه : خطبه ۱۹۳) . علامه سيد مهدى بحر العلوم نيز سروده است : «مُت قبلَ موتٍ فهو الحياة - ما أهون الموت على من مات» . كسى كه قبل از مرگ بدن ، با رياضت‏هاى شرعى ، هوس را در خود از بين مى‏برد ، مَثَل او ، مَثَل كسى است كه تولدى نو ، يافته و انسان واقعى شده است . مرحوم استاد محمدتقى جعفرى قدّس سرّه نيز اين سخن منسوب به عيسى عليه السلام را همچون حديث مشهور «موتوا قبل أن تموتوا» ناظر به مرگ اختيارى مى‏داند كه شايسته است انسان ، پيش از آن كه مرگش فرا برسد ، خود با چنين مرگى از كالبد تن رها شود . گفتنى است همچنان كه مرحوم استاد جعفرى تصريح كرده است (ر .ك : تفسير و نقد و تحليل مثنوى مولوى : ج‏۱۳ ص‏۲۷۹) جلال الدين مولوى و عبدالرزاق كاشانى و برخى ديگر ، اين عبارت را به عنوان حديث نقل كرده‏اند ؛ ولى در منابع حديثى يافت نشد .

1.تفسير ابن عربي : ج‏۱ ص‏۶۹ ، شرح فصوص الحكم للقيصري : ص‏۳۱۶ ، شرح حكمة الإشراق للشيرازي : ص‏۶۹ ، إشراق هياكل النور : ص‏۲۰۷ ، رسائل إخوان الصفا : ج‏۲ ص‏۴۴۳ نحوه ؛ القبسات : ص‏۴۵ ، الحكمة المتعالية : ج ۹ ص ۲۱۸ .