۶ / ۴
مَثَل حكمت ، در دل آدمى
۳۶۱.عيسى بن مريم عليه السلام : به درستى برايتان مىگويم : صيقل دادن ، شمشير را نو مىكند و جلايش مىدهد . همچنين است حكمت براى دل ؛ آن را صيقل و جلا مىدهد . حكمت در دل شخص حكيم، همانند آب در زمين مرده است ؛ دل او را زنده مىكند چنان كه آب، زمين مرده را . حكمت در دلِ شخص حكيم، همانند نور است در تاريكى كه به وسيله آن در ميان مردم راه مىرود .
۳۶۲.عيسى بن مريم عليه السلام : خداوند ، دلهاى مرده را با نور حكمت زنده مىكند ، همان گونه كه زمين مرده را با سيلاب باران زنده مىكند .
ر .ك : ص۲۷ (فرا گرفتن علم و حكمت) .
۶ / ۵
مَثَل كسى كه حكمت را به نا اهل مىسپارد
۳۶۳.عيسى بن مريم عليه السلام - پيوسته مىفرمود - : آن كه درمان زخم مجروح را رها كند، بىگمان با مجروح كننده او شريك [جرم ]است ؛ زيرا آن كه جراحتْ وارد آورده است، خواهان تباه كردن مجروح بوده ، و آن هم كه مداوايش را رها كرده ، بهبود او را نخواسته است ، و هرگاه بهبود او را نخواهد، به ناچار تباهىِ وى را خواسته است . همچنين حكمت را به نااهلش نياموزيد كه اين، نادانى است ، و از اهل آن هم دريغش مداريد كه اين كار گناه است ؛ بلكه هر يك از شما بايد به سان
طبيب درمانگر باشد كه اگر جايى براى دوايش ديد [مداوا مىكند] و گرنه خوددارى مىنمايد .
