و درباره او سخنانى گفتند كه به زنى كه بدون داشتن شوهر حامله شده مى‏گويند . آنان گفتند : اى مريم! به راستى كار بسيار ناپسندى مرتكب شده‏اى . اى خواهر هارون! پدرت مرد بدى نبود و مادرت هم بدكار نبود . مريم، به عيسى اشاره كرد . امّا آنها گفتند : چگونه با كودكى گهواره‏اى سخن بگوييم؟ كودك به سخن آمده، گفت : منم بنده خدا . به من كتاب داده و مرا پيامبر گردانيده است و هر جا كه باشم، مرا بابركت ساخته و به من سفارش كرده است كه تا زنده ام، نماز بگزارم و زكات بپردازم و به مادرم نيكى كنم . مرا زورگو و نافرمان، قرار نداده است و درود بر من، روزى كه زاده شدم و روزى كه مى‏ميرم و روزى كه زنده برانگيخته مى‏شوم .^۱

حكمت‏نامه عيسى بن مريم عليه السلام‏

برپايه آنچه گفته شد، ساليانى است كه انديشه انتشار آموزه‏هاى حكيمانه انبياى الهى و پيشوايان بزرگى كه از اين اسوه‏هاى علم و حكمتْ الگو گرفته‏اند، در برنامه‏هاى پژوهشى اين جانب قرار گرفته است . پيش از اين ، حكمت‏نامه پيامبر اعظم صلى اللَّه عليه و آله ، حكمت‏نامه امام حسين عليه السلام ، حكمت‏نامه لقمان عليه السلام و حكمت‏نامه حضرت عبدالعظيم عليه السلام، با همكارى پژوهشكده علوم و معارف حديث (دار الحديث)، تدوين و منتشر گرديد و اينك پنجمين كتاب از اين سلسله ، به آموزه‏هاى حكيمانه عيسى بن مريم عليه السلام اختصاص دارد .
نكته قابل توجه، اين كه عيسى مسيح عليه السلام همه آموزه‏هاى اعتقادى ، اخلاقى و عملىِ خود را در كلمه «حكمت» خلاصه كرده است . قرآن در اين باره مى‏فرمايد :
(وَ لَمَّا جَاءَ عِيسَى‏ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ .^۲
و هنگامى كه عيسى دلايل روشن آورد، گفت : به راستى من براى شما حكمت آورده‏ام) .
حكمت‏نامه عيسى بن مريم عليهما السلام، در واقع، بخشى از اين آموزه‏هاى عيسوى است كه

مى‏دهد . مريم، بانويى راستْ‏دين ، معصوم به عصمت و نگهداشت الهى ، پاك ، برگزيده ، و محدَّثه بود كه فرشتگان با او سخن گفتند و خبرش دادند كه خداوند، او را بر گزيده و پاك و پاكيزه‏اش قرار داده است . او از عبادت‏پيشگان و از نشانه‏هاى خداوند براى مردم جهان بود .^۱

سپس ، خداى متعال، روح را به سوى مريم - كه در پس پرده بود - فرستاد و روح به صورت بشرى كامل در برابرش جلوه كرد و به وى گفت كه فرستاده پروردگارش است و آمده تا به اذن خداوند، بدون آن كه شوهرى داشته باشد، به او فرزندى ببخشد و به مريم، بشارت داد كه به زودى از فرزند او معجزات درخشانى سرخواهد زد ، و همچنين به وى خبر داد كه خداوند، فرزند او را با روح القُدُس، تأييد خواهد كرد و كتاب و حكمت و تورات و انجيل را به وى مى‏آموزد و با آيات و معجزاتى روشن، او را به سوى بنى اسرائيل مى‏فرستد . روح ، قصه عيسى و شرح حال او را براى مريم گفت و آن گاه در وى دميد و مريم بر اثر آن، همچون ساير زنان، حامله شد .^۲
مريم، با جنين خود به مكان دورافتاده‏اى پناه جُست تا اين كه درد زايمان، او را به سوى تنه درخت خرمايى كشانيد و با خود گفت : كاش پيش از اين، مرده و به كلّى از يادها رفته بودم ! در اين حال، از زير پاى او فرشته‏اى وى را ندا داد : غم مدار ، كه پروردگارت در زير پاى تو چشمه آبى پديد آورده است . تنه درخت خرما را به طرف خود تكان ده ، كه برايت خرماى تازه مى‏ريزد و از آن خرما تناول كن و از اين چشمه بياشام و ديده روشن دار . اگر كسى از آدميان را ديدى، بگو : من براى خداى رحمان ، روزه نذر كرده‏ام و امروز مطلقاً با هيچ انسانى سخن نخواهم گفت . مريم، فرزند خود را [بزاد و او را] در آغوش گرفته، به سوى قوم خود آورد .^۳
قوم مريم، هنگامى كه او را با اين وضع مشاهده‏كردند،زبان به سرزنش او گشودند