سو، گام‏هايى را براى نزديك شدن به يكديگر بردارند تا بتوانند بر كفر و دنياپرستى مُدرن، فائق آيند .
قرآن كريم، پيروان اديان را به تشكيل اين جبهه متّحد، فراخوانده است :
(قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى‏ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيًْا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ .^۱
بگو: اى اهل كتاب! بياييد بر سر سخنى كه ميان ما و شما يكسان است (پيامبران و كتاب‏هاى آسمانى بر آن متّفق اند)، گِرد آييم و آن، اين كه : جز خدا را نپرستيم و چيزى را شريك او قرار ندهيم و برخى از ما برخى را به جاى خداى يكتا به خدايى نگيرد) .
و البته اين درخواست، ناشى از آن است كه اديان الهى، از يك منبعْ سرچشمه مى‏گيرند و داراى مبانى ، اصول و هويت مشترك اند كه در سير بعثت‏ها، تكامل يافته‏اند .
استخراج و عرضه آموزه‏هاى مشترك اديان آسمانى كه عبارت اند از : تلاش جهت شناخت صحيح حقايق هستى ، تأكيد بر توحيد و پرستش خداى يكتا ، پرهيز از پيروى خدايان موهوم ، تعهّد به ارزش‏هاى اخلاقى و عملى (بويژه رعايت حقوق انسان‏ها ، عدالت اجتماعى و مبارزه با جهل ، ظلم و فقر) مى‏تواند به تشكيل كانون يا هسته مركزى براى جبهه خداپرستان و دينداران، كمك كند .

۲ . ضرورت تأسّى به پيامبران الهى‏

براى عينيّت‏بخشى به آموزه‏هاى دينى ، معرّفى پيامبران الهى به عنوان اُسوه‏ها و الگوهاى زندگى ، ضرورى است . پيامبران الهى، شخصيت‏هاى محبوب بشرند ، تا

بر اين اساس ، شناخت پيامبران و آموزه‏هاى آنان براى بشر هميشه لازم و ره‏گشا بوده است و البته در دنياى معاصر، ضرورتى مضاعف پيدا كرده است ؛ چرا كه بالا رفتن سطح آگاهى و فرهنگ بشر و آسان شدن دسترسى به منابع و آثار - كه از ويژگى‏هاى دوران معاصر است - ، بستر مناسب را براى چنين پيشرفتى فراهم ساخته است .

انديشه تدوين حكمت‏نامه‏ها

فكر تدوين حكمت‏نامه‏هايى به نام پيشوايان (انبيا، امامان و حكيمان الهى) و برگرفته از آموزه‏هاى آنان، با توجه به دو ضرورت زير ، شكل گرفت :

۱ . ضرورت اتّحاد جبهه ايمان، در برابر كفر و دنياپرستى‏

در دوران معاصر ، ظهور مادّيگرى و دين‏زدايى و سيطره اين انديشه بر بخش‏هاى وسيعى از جهان ، در كنار دستيابى بشر به دانش‏هاى تجربى و كشف پاره‏اى از زواياى مجهول و پنهان هستى ، همراه با قدرت شگرف تكنولوژى (فنّاورى) ، آدميان را به طغيان واداشت و آنان را غرق در دنياپرستى كرد و شايد به نظر آيد كه ديندارى به سستى گراييد .
كُرنش در برابر علوم تجربى و تكنولوژى و رهاوردهاى آنها از يك سو و خشونت‏هاى پاره‏اى از دينداران و نهادهاى وابسته به دين در قرون وسطا از سوى ديگر ، جبهه كفر (به معانى وسيع و لايه‏هاى مختلف آن) و دنياپرستى را گسترده و به هم پيوسته كرد و هجوم بر ديندارى و معنويت را افزايش داد .
براى رويارويى با اين جبهه كفر و دنياپرستى ، تقويت جبهه متّحد ايمان و ديندارى ضرورى است . دينداران حقيقى و پيروان راستين اديان آسمانى و پيامبران الهى ، از يك سو بايد تلاش كنند كه آموزه‏هاى راستين و بى‏پيرايه پيامبران الهى را عرضه دارند و آنها را به دور از خرافه‏ها و تعصّب‏هاى نابه‏جا بگسترانند ، و از ديگر