۱۴۳.عيسى بن مريم عليه السلام - در پاسخ به مردى كه گفت : اى آموزگار خوبى ! كارى را نشانم ده كه با آن به بهشت دست يابم - : در نهان و آشكارت از خدا بترس ، و به پدر و مادرت نيكى كن .

۱۴۴.عيسى بن مريم عليه السلام - در پاسخ مردى كه گفت : اى آموزگار خوبى ! كارى به من بياموز كه با انجام آن پرهيزكار از خدا به شمار آيم ، چنان كه فرمانم داده است - : كار اندكى كه پذيرفته شود به جاى آر : با تمام قلبت خدا را دوست بدار و كاملا سپاسگزارش باش ، و هرگاه كار نيكى انجام دادى، آن را فراموش كن ؛ زيرا كسى آن را برايت حفظ مى‏كند كه هرگز فراموشش نمى‏كند ، و گناهانت همواره فراروى تو باشد ، و به همنوعت ، يعنى بنى آدم ، رحم كن .

۱۴۵.عيسى بن مريم عليه السلام : اگر چندان نماز بگزاريد كه چونان كمان شويد ، يا چندان به نماز بايستيد كه مانند ميخ گرديد ، و اشك از چشم‏هايتان چون جويباران روان شود، به آنچه نزد خداست دست نخواهيد يافت مگر با پارسايىِ راستين .

۱۴۶.عيسى بن مريم عليه السلام : به راستى به شما مى‏گويم : درخت ، كامل نمى‏شود مگر با ميوه خوب و لذيذ ؛ همان گونه كه ديندارى، كامل نمى‏شود مگر با دورى كردن از حرام‏ها .

۱۴۷.الدر المنثور- به نقل از سعيد بن ابى سعيد مقبرى - : به ما خبر رسيده كه مردى نزد عيسى عليه السلام آمد و به او گفت : اى آموزگار خوبى! چگونه از خدا بپرهيزم چنان كه سزاوار است ؟
فرمود : با كارى آسان : خدا را با همه دلت دوست بدار و با آن چه در توان دارى بكوش و به همنوع خود مهربانى كن چنان كه با خود مهربانى!
گفت : اى آموزگار خوبى! همنوع من كيست ؟
فرمود : همه آدميزاد .
و آنچه دوست ندارى با تو شود، با ديگران مكن كه در اين صورت، به راستى‏
تو از خداوند پرهيز كرده‏اى .

۱۴۳.عيسى بن مريم عليه السلام - لِمَن قالَ لَهُ : يَا مُعَلِّمَ الخَيرِ ، دُلَّنِي عَلى‏ عَمَلٍ أَنالُ بِهِ الجَنَّةَ - : اتَّقِ اللَّهَ في سِرِّكَ وعَلانِيَتِكَ ، وبَرَّ والِدَيكَ .^۱

۱۴۴.عنه عليه السلام - لِمَن قالَ لَهُ : يا مُعَلِّمَ الخَيرِ ، عَلِّمنِي عَمَلاً إِذا أَنا عَمِلتُهُ كُنتُ تَقِيّاً للَّهِ‏ِ كَما أَمَرَنِي - : اِفعَل فِي مَؤُونَةٍ يَسِيرَةٍ إِن قُبِلَت : تُحِبُّ اللَّهَ بِقَلبِكَ كُلِّهِ وتَحمَدُ لَهُ بِذلِكَ كُلِّهِ ، وإِذا أَحسَنتَ مِن حَسَناتِكَ فَانسَهُ ، فَقَد حَفِظَ لَكَ مَن لَا يَنساهُ ، ولتَكُن ذُنُوبُكَ نَصبَ عَينَيكَ ، وَتَرَحَّم عَلى‏ وُلدِ جِنسِكَ ؛ يَعنِي : وُلدَ آدَمَ .^۲

۱۴۵.عنه عليه السلام: لَو صَلَّيتُم حَتّى‏ تَصِيرُوا مِثلَ الحَنايا^۳ ، وصَلَّيتُم حَتّى‏ تَكُونُوا أَمثالَ الأَوتادِ ، وجَرى‏ مِن أَعيُنِكُمُ الدُّمُوعُ أَمثالَ الأَنهارِ ، ما أَدرَكتُم ما عِندَ اللَّهِ إلَّا بِوَرَعٍ صادِقٍ .^۴

۱۴۶.عنه عليه السلام: بِحَقٍّ أَقُولُ لَكُم : إِنَّ الشَّجَرَةَ لا تَكمُلُ إِلَّا بِثَمَرَةٍ طَيِّبَةٍ ، كَذلِكَ لا يَكمُلُ الدِّينُ إِلَّا بِالتَّحَرُّجِ عَنِ المَحارِمِ .^۵

۱۴۷.الدُّر المنثور عن سعيد بن أبي سعيد المقبري: بَلَغَنا أنَّ رَجُلاً جاءَ إِلى‏ عِيسى‏ عليه السلام ، فَقالَ : يا مُعَلِّمَ الخَيرِ ، كَيفَ أكونُ تَقيّاً لِلّه كَما يَنبَغي لَهُ؟ قالَ : بِيَسيرٍ مِنَ الأمرِ : تُحِبُّ اللَّهَ بِقَلبِكَ كُلِّهِ ، وتَعمَلُ بِكَدحِكَ وقُوَّتِكَ مَا استَطَعتَ ، وتَرحَمُ ابنَ جِنسِكَ كَما تَرحَمُ نَفسَكَ .
قالَ : مَنِ ابنُ جِنسي يا مُعَلِّمَ الخَيرِ ؟ قالَ : وُلدُ آدَمَ كُلُّهُم .
و ما لا تُحِبُّ أن يُؤتى‏ إلَيكَ فَلا تَأتِهِ إلى‏ أحَدٍ فَأنتِ تَقي لِلّهِ حَقّاً .^۶