قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تلاش می‏کردند، برخی نیز در اندیشه ارائه اثری مستقل از کار گزنیوس بودند. از جمله شاگرد خود گزنیوس، یولیوس فورست^۱ که قاموسی را با عنوان واژه‏نامه أکدی‏ ـ عبری برای عهد عتیق^۲ به آلمانی نوشت و در فاصله سال‎های ۱۸۵۱ و ۱۸۶۱ در دو جلد منتشر کرد. البته مدتی پیش از وی، ارنست فردریش لئوپولد، واژه‏نامه عبری ـ آرامی برای کتاب‎های عهد عتیق متضمن ریشه‏شناسی^۳ را به سال ۱۸۳۲ در لایپزیک منتشر کرده بود. واژه‏نامه بعدی که مستقل از اثر گزنیوس بود به همت کارل زیگفرید،^۴ پرفسور الهیات در دانشگاه ینا^۵ و برنهارت اشتاد،^۶ پرفسور الهیات در دانشگاه گیسن^۷ در سال ۱۸۹۰ با عنوان واژه‏نامه عبری برای عهد عتیق^۸ منتشر شد؛ اما هیچ‎یک از این قبیل تلاش‏ها نتوانست به درجه اعتبار و محبوبیت گزنیوس نایل شود.

در مقابل، ما هنوز با اين نوع تفکر انتقادی نسبت به میراث خود بيگانه‏ايم و عموماً به پژوهش‏های جزيره‏ای و مستقل تمایل داریم. دست‏کم دو واژه‏نامه قرآنی نثر طوبی و التحقيق، به جهات گوناگونی، از جمله آشنایی نویسندگانشان با زبان‎های غیرعربی و تا اندازه‏ای به‎کارگیری آنها، سزاوار بازنگری و تحقيق مجدد از

عهده داشتند. ازاین‎رو سرویراستار با اطمینان بیشتر و بدون موضع‏گیری خاصی پیشنهادهای ایشان را می‏پذیرفت. در این ویراست مطالب بسیاری حذف، و توضیحات و تبیین‏های جدیدتری به دست ایشان اضافه شد.

ویراست سیزدهم در ۱۸۹۹ چاپ شد. علاوه بر اعمال اصلاحات پیشین، مطالبی از یافته‏های معاصر را نیز همراه داشت. در ویراست چهاردهم (۱۹۰۵) اطلاعات ریشه‏شناسی تطبیقی با حروف کوچک‏تری نسبت به مطالب قاموس ثبت شده بود که یک تغییر فنی محسوب می‏شد. همچنین در شکل ظاهری کتاب از جمله در بازچینی تمام مطالب واژه‏نامه و عناوین مدخل‏ها تغييراتی صورت گرفت. آلبرت که عهده‏دار بخش عربی بود، پیش از اتمام کار از دنیا رفت و به جایش پرفسور ماکس مولر^۱ به عنوان یک مصرشناس به یاری بول و هاینریش شتافت.

در ویراست پانزدهم (۱۹۱۰) اوتو وبر^۲ نیز به گروه دستیاران پرفسور بول، یعنی هاینریش و مولر، ملحق شده بود، و این بار بسیاری از ویرایش‏های پیشین را اعمال نکردند؛ بلکه تأکیدشان بر استفاده از کتاب‎های جدیدتر در حوزه ریشه‏شناسی بود. این اثر درست پس از یک قرن از نخستین چاپ آن منتشر می‏شد و گام‏های بلندی را که در ریشه‏شناسی عبری از ۱۸۱۰ برداشته شده بود، نشان می‏داد. ویراست شانزدهم در ۱۹۱۵ روانه بازار نشر شد و تغییر عمده‏ای به همراه نداشت. ویراست هفدهم که در برلین^۳ منتشر شد (۱۹۲۱) بازچاپ همان ویراست پیشین بود؛ و بار دیگر در ۱۹۵۴ در همان‎جا تجدید چاپ شد.^۴

هنگامی که بسیاری از زبان‏شناسان برای ویراست واژه‏نامه گزنیوس در سراسر