۷ . آسيب‏شناسى تفسير قرآن .
اين هفت مسئله در هفت فصل ، با عنوان «درآمدى بر تفسير جامع روايى» ، مورد بررسى قرار خواهند گرفت .
بر خود لازم مى‏دانم از فضلاى گران‏قدر و برادران بزرگوار ، آقايان مهدى مهريزى ، عبد الهادى مسعودى و سيّد كاظم طباطبايى كه هر يك به گونه‏اى در نقد و ارزيابى و يا تكميل اين اثر سهيم هستند ، صميمانه تقدير و تشكّر كنم و براى آنان از خداوند منّان ، پاداشى در خور فضل خود مسئلت نمايم .
رَبَّنا! تَقبّل منّا، إنّك أنتَ السَّميعُ العَليم .
محمّد محمّدى رى‏شهرى‏
۲۰ / ۱ / ۱۳۹۰
پنجم جمادى اوّل ۱۴۳۲

روايات را در ذيل آيات قرآن و بدون ارزيابى‏هاى لازم، نمى‏توان تفسير جامع روايى ناميد . به نظر مى‏رسد كه تفسير جامع روايى بايد داراى اين ويژگى‏ها باشد :
۱ . رعايت آموزه‏ها و روش اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن ؛^۱
۲ . ارزيابى روايات مورد استناد ؛^۲
۳ . بهره‏گيرى از انواع روايات تفسيرى ، ^۳ از جمله رواياتى كه بدون اشاره به آيه‏اى خاص، آن را تفسير كرده‏اند .
به نظر ما پيش از ارائه چنين تفسيرى از قرآن ، آشنايى با مسائلى - كه بدانها اشاره مى‏شود - ضرورى است :
۱ . شناخت جايگاه قرآن به عنوان اساس و پايه معارف دين و آموزه‏هاى خاندان رسالت ؛
۲ . تبيين مبانى ، قواعد ، روش‏ها ، گرايش‏ها ، و شيوه‏هاى تفسيرى ؛
۳ . شناخت جايگاه علمى اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن و تبيين معارف بلند اين كتاب آسمانى ؛
۴ . تبيين نقش عملى اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن ؛
۵ . آشنايى اجمالى با گونه‏هاى روايات تفسيرى ؛
۶ . بررسى حجّيت و اعتبار روايات تفسيرى ؛