فصل سوم: جايگاه علمى اهل بيت(ع) در تفسير قرآن
بىشك ، قرآن كريم ، اساس و مبدأ اصلى معرفت دينى در اسلام است ؛ امّا اين كه : آيا معارف دينى را مستقيماً مىتوان از قرآن دريافت كرد يا بايد از طريق سنّتِ پيامبر و اهل بيت عليهم السلام ، به معارف قرآن دست يافت ؟ آيا قرآن به تنهايى مىتواند نيازهاى امّت اسلامى به معارف دينى را تأمين كند يا در كنار سنّتِ پيامبر و اهل بيت (صلوات اللَّه عليهم) ، پاسخگوى نيازهاى انسان است؟ و در يك جمله : سنّت ، چه نقش مستقل يا غير مستقلّى در حوزه معرفت دينى دارد؟ اين پرسشها و پرسشهاى مشابه ، نياز به بحث و بررسى دارند ؛ امّا پيش از پرداختن به پاسخ آنها ، لازم است نخست ، معناى «سنّت» را شرح دهيم ، سپس جايگاه اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن را بيان كنيم و در آخر ، رابطه متقابل قرآن و سنّت را توضيح دهيم .
۱ . معناى سنّت
سنّت در لغت ، به معناى سيره و طريقت است و در اصطلاح علم حديث،
