مردم در [آيات] متشابه ، به هلاكت افتادند ؛ چون بر معناى آن [آيات] ، واقف نگشتند و حقيقت آن را نشناختند . از اين رو ، با آراى شخصى خود ، آن را تأويل كردند و بدين سان ، خود را از رجوع به اوصيا و پرسيدن از آنها بىنياز دانستند و سخن پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله را پشت سرشان انداختند .
آسيبهاى تفسير
با در نظر گرفتن روايات ياد شده مىتوان گفت كه از نظر اهل بيت عليهم السلام خطرناكترين آفاتى كه تفسير صحيح قرآن را تهديد مىكند ، عبارت است از :
۱ . تمايلات نفسانى
گاه ، انگيزه سياسى و يا اقتصادى و مانند آن ، فهم مفسّر را تحت تأثير خود قرار مىدهد و چه بسا بر خلاف فهم خود ، قرآن را تفسير مىكند و از آن ، به عنوان ابزارى در جهت خواستههاى خود ، مورد استفاده قرار مىدهد .
۲ . باورهاى اعتقادى
گاه ، باورهاى اعتقادى مفسر ، سبب مىشوند كه قرآن را هماهنگ با باورهاى خود تفسير نمايد . اين آسيب ، موجب مىشود كه هر مذهبى ، قرآن را مطابق باورهاى مذهبى خود تفسير كند و تفسير خود را مطابق با واقع بداند . همچنين كسانى كه باورهاى فلسفى و يا عرفانى خود را حق مىدانند ، آيات قرآن را مطابق باورهايشان تفسير نمايند .