فصل ششم : حجّيت روايات تفسيرى
پيش از بررسى «حجّيت روايات تفسيرى» ، توجّه به چند نكته ، ضرورى است .
يك . اعتبار سنّت ، در تفسير قرآن ، ثابت و قطعى است ؛ زيرا ترديدى نيست كه با قول ، فعل و تقرير پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام ، مىتوان آيات قرآن را تفسير كرد . آنچه مورد بحث و بررسى است ، اين است كه سنّت را از چه طريقى مىتوان اثبات كرد؟ و كدام روايت در تفسير سنّت ، از اعتبار برخوردار است؟
دو . مقصود از روايات تفسيرى ، همه رواياتى است كه سخنى را در تبيين آيات قرآن به پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام نسبت دادهاند .
سه . اعتبارسنجى روايات پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام در همه مواردى كه به سخنان آنان استناد مىشود ، ضرورى است ؛ ليكن در تفسير قرآن كه هدف ، تبيين مراد و مقصود خداوند متعال است ، بويژه در مواردى مانند : تفسير باطنِ قرآن ، مصاديق انحصارىِ برخى از آيات ، و يا تبيين يكى از معانىِ محتمل ، اين مسئله ، اهميت و ضرورت بيشترى دارد .
