متعال ، خود بدين امر گواهى داده و فرموده است :
(إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ‏لَحَفِظُونَ .
ما ذكر را فرو فرستاديم ، و ما نگه‏دارنده آن هستيم ) ^۱ .
تاريخ مسلمانان و تلاش‏هاى انجام شده در حفظ ، كتابت ، قرائت و ديگر دلايلى كه به تفصيل در شناخت‏نامه قرآن آورده‏ايم نيز بر اين امر شهادت مى‏دهد .

۳ . جامعيت‏

قرآن در حوزه رسالت خود ، جامع است و از بيان چيزى كه در هدايت انسان نقش دارد ، فرو گذار نكرده است :
(تِبْيَنًا لِّكُلِ‏ّ شَىْ‏ءٍ .
بيانگر هر چيزى است) ^۲ .
گذشته از آيات قرآنى ، پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و اوصياى ايشان نيز بر اين مطلب ، شهادت داده‏اند .
بزرگ‏ترين قرآن‏شناس ، يعنى پيامبر صلى اللَّه عليه وآله - كه آورنده قرآن است - ، در باره جامعيت اين كتاب آسمانى ، چنين مى‏فرمايد :
و هو كتابُ تَفصيلٍ و بَيانٍ و تَحصيلٍ ، هُو الفَصلُ ليسَ بالهَزلِ ، و لَهُ ظَهرٌ و بَطنٌ ، فظاهِرُهُ حُكمُ اللَّهِ و باطِنُهُ عِلمُ اللَّهِ تعالى‏ ، فظاهِرُهُ وَثيقٌ ، و باطِنُهُ عَميقٌ ، لَهُ تُخومٌ ، و على‏ تُخومِهِ تُخومٌ ، لا تُحصى‏ عَجائبُهُ و لا تُبلى‏ غرائبُهُ ، فيهِ مَصابيحُ الهُدى‏ و مَنارُ الحِكمَةِ ، و

ويژگى است كه اساس جايگاه اين كتاب را تشكيل مى‏دهد . البته مى‏توان به موارد ديگرى نيز اشاره كرد ؛ ولى امّهات و اصول آن همين موارد است :

۱ . اَصالت‏

قرآن كريم ، اصلى‏ترين منبع دينى و سرچشمه اصيل معارف اعتقادى ، اخلاقى و عملى اسلام است ؛ زيرا :
۱ . اين كتاب آسمانى ، معجزه جاويد پيامبر خاتم صلى اللَّه عليه وآله و معتبرترين سند رسالت ايشان ، بلكه همه انبياى الهى است ؛
۲ . اصلى‏ترين ادلّه حجّيت سنت ، قرآن است ؛
۳ . معارفى كه از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله و يا اهل بيت ايشان صادر شده ، ريشه در قرآن دارند ؛ ^۱
۴ . قرآن ، معيار تشخيص صحّت گزارش‏هاى حاكى از سنّت پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام است .
بدين‏سان ، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله در حديث متواتر «ثقلين» ، قرآن را بزرگ‏ترين امانتِ رسالت و «ثقل اكبر» ناميد .

۲ . تحريف‏ناپذيرى‏

دومين ويژگى اين كتاب ، آن است كه در طول زمان ، دست‏خوش دگرگونى و تغيير (از قبيل افزودن يا كاستن) نشده است . ^۲ خداوند