اين روايات ، اعم از نسخ اصطلاحى است .
۱۹ . مبارزه با تفاسير نادرست
بخشى از روايات تفسيرى ، خطاى برخى از مفسّران صدر اسلام را در تفسير شمارى از آيات بيان مىكنند و بدين سان ، از تحريف معنوى قرآن پيشگيرى مىنمايند ، مانند روايتى كه آيات موهم عدم عصمت انبياى الهى را - كه موجب تفسير نادرست شمارى از مفسّران شده است - تفسير مىنمايد .
۲۰ . تفسير قرآن بدون اشاره به آيهاى خاص
نكته بسيار مهم و شايان تأمّل در شناخت روايات تفسيرى ، اين است كه آنچه تاكنون بدان اشاره شد ، تنها عناوين بخشى از رهنمودهاى پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و اهل بيت عليهم السلام در تبيين و تفسير قرآن كريم است ؛ ليكن بخش اعظم روايات تفسيرى ، رواياتى هستند كه بدون اشاره به آيات قرآن ، آنها را تفسير نمودهاند ؛ زيرا بر پايه روايتى از امام باقر عليه السلام ، بسيارى از سخنان اهل بيت عليهم السلام كه به ظاهر تفسيرى نيستند ، ريشه قرآنى دارند ، سخن امام ، اين گونه است :
إذا حَدَّثتُكُم بِشَىءٍ فَاسأَلونى مِن كِتابِ اللَّهِ ، ثُمَّ قالَ فى بَعضِ حَديثِهِ : إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله نَهى عَنِ القيلِ وَالقالِ وفَسادِ المالِ وكَثرَةِ السُّؤالِ ، فَقيلَ لَهُ : يَابنَ رَسولِ اللَّهِ أينَ هذا مِن كِتابِ اللَّهِ؟ قالَ : إنَّ اللَّهَ عزّوجلّ يَقولُ :(لَّا خَيْرَ فِى كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ
