ملاصدرا این تفاوت، به تفاوت میان عرضی و عرض معرفی شده که تفاوتی اعتباری است؛ در بیان وی کمالات ذاتی اگر «لابشرط» ملاحظه شوند اسم، و اگر «به شرط لا» اخذ شوند صفت خواهند بود؛۱ برخی نیز اطلاق (و نه تعریف) اسم را با ملاحظه ذات و اطلاق صفت را بدون این ملاحظه معرفی کردهاند.۲
به باور گروهی از آنجا که حقیقت خداوند بر مخلوقات و بشر مخفی است، پس خدا اسم ندارد.۳ بر اساس نگاه عرفانی که اسم را همان ذات به همراه صفتی میداند،۴ تمام صفات خدا، اسم هستند؛۵ اسم و صفت به حقیقتی واحد اشاره دارند و متعلق و مراد آن دو همان ذات خداوند است. روایاتی همچون «سألته عن الاسم ماهو؟ قال: صفة لموصوف»۶ و «إن الاسماء صفات وصف بها نفسه»۷ نیز به عنوان شاهدی بر یکسانی اسم و صفت است.
این در حالی است که تکیه بر یکی از این واژگان، در ادبیات گروههایی غلبه مییابد. معتزله و ابن سینا بر صفت و ملاصدرا بر اسم تأکید بیشتری دارند؛ گاهی نیز این دو در کنار هم استفاده شدهاند. ابو هلال عسکری اسم را اعم مطلق از صفت میداند: «کل صفة اسم و لیس کل اسم صفة».۸
برداشتهایی از روایات، این نکته را نزد عدهای تقویت نموده که اطلاق اسم بر صفت و بالعکس در روایات، بر همسانی این دو دلالت دارد. نهایت تفاوت،
1.. ملاصدرا، الاسفار الاربعة، ج۳، ص۸۳ و ۲۳۶.
2.. بی‌نا، تفاوت اسماء و صفات نزد متکلمان، ص ۸۹.
3.. رازی، لوامع البینات، ص۲۹.
4.. نک: قیصری، شرح فصوص، ص۴۳۰؛ آملی، جامع الاسرار،ص ۵۱.
5.. گزارشی از اقوال ارجاع اسم به صفت یا بالعکس در کتاب اسماء و صفات خدا گرد آمده است. نک: قدردان قراملکی، اسماء و صفات خدا، ص۴۵.
6.. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۱۳.
7.. همان، ص۸۸.
8.. عسکری، الفروق فی اللغة، ص۱۱.
