۱۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: از سعادت آدمی است که عمرش طولانی گردد و خداوند، بازگشت [و توبه] را روزی‏اش گرداند.

۱۱.المصنّف، ابن ابی شیبه ـ به نقل از مجاهد ـ: داوود علیه السلام به خدا گفت:‏ای پروردگار من! عمرم به درازا کشیده و سنّم زیاد شده و چهار ستون بدنم سست شده است.
خداوند به او وحی کرد: «ای داوود! خوشا به حال کسی که عمرش دراز و عملش نیکو باشد!».

۱۲.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: هیچ کس نزد خدا برتر از مٶمنی نیست که عمرش را در اسلام به تسبیح (منزّه دانستن) و تکبیر (بزرگ داشتن) و تهلیل (یگانه شمردن) خداوند، سپری کرده باشد.

۱۳.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: بهترینِ شما، کسانى هستند که عمرهایشان طولانی‏تر و اعمالشان بهتر باشد.

۱۴.سنن الترمذی ـ به نقل از عبد الرحمان بن ابو بکره، از پدرش ابو بکره ـ: مردی گفت:‏ای پیامبر خدا! کدامین مردم بهترند؟
فرمود: «آن که عمرش طولانی و عملش نیکو باشد».
پرسید: کدام مردم بدترند؟
فرمود: «آن که عمرش دراز و عملش زشت باشد».

۱۵.امام باقر علیه السلام: ابراهیم علیه السلام صبحگاه، موى سفیدى در محاسن خود دید. گفت: ستایش، خداوند پروردگار جهانیان را که مرا به این سن رساند، در حالی که لحظه‏اى او را نافرمانی نکردم.

۱۰.عنه صلی الله علیه و اله: إنّ مِن‏ سَعادَةِ المَرءِ أن‏ يَطولَ‏ عُمُرُهُ، ويَرزُقَهُ اللّٰهُ الإِنابَةَ.^۱

۱۱.المصنّف لابن أبي شيبة عن، مجاهد، قال: قالَ داوُدُ: يا رَبِّ، طالَ عُمُري، وكَبِرَت سِنِّي، وضَعُفَ رُكني! فَأَوحَى اللّٰهُ إلَيهِ: يا داوُدُ، طُوبىٰ لِمَن طالَ عُمُرُهُ وحَسُنَ عَمَلُهُ.^۲

۱۲.رسول اللّٰه صلی الله علیه و اله: لَيسَ أَحَدٌ أفضَلَ عِندَ اللّٰهِ مِن مُؤمِنٍ يُعَمَّرُ فِي الإِسلامِ لِتَسبيحِهِ وتَكبيرِهِ وتَهليلِهِ.^۳

۱۳.عنه صلی الله علیه و اله: خِيَارُكُم أطوَلُكُم أعمَاراً وأحسَنُكُم أعمالاً.^۴

۱۴.سنن الترمذي عن عبد الرّحمن بن أبي بكرة، عن أبيه: إنَّ رَجُلًا قالَ: یا رَسولَ اللّهِ، أيُّ النّاسِ خَيرٌ؟
قالَ: «مَن طالَ عُمُرُهُ وحَسُنَ عَمَلُهُ»،
قالَ: فَأَيُّ النّاسِ شَرٌّ؟
قالَ: «مَن طالَ عُمُرُهُ وساءَ عَمَلُهُ».^۵

۱۵.الإمام الباقر علیه السلام: أصبَحَ إبراهيمُ علیه السلام فَرَأىٰ في لِحيَتِهِ‏ شَعرَةً بَيضاءَ، فَقالَ: الحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمينَ الَّذي بَلَّغَني هٰذَا المَبلَغَ، لَم أعصِ اللّهَ طَرفَةَ عَينٍ.^۶