فصل پنجم: سامرّا

شهر سامرّا، مركز استان صلاح الدين است كه از شرق به استان تميم (كركوك)، از شمال به نينوا، از غرب به استان الاَنبار و از جنوب به بغداد محدود مى‏شود.^۱ سامرّا در ۱۲۰ كيلومترى شمال بغداد و در كرانه شرقى رود دجله، در بين راه بغداد - تكريت واقع شده است.

هشت خليفه عبّاسى در سامرّا خلافت كردند: ۱. معتصم ؛ ۲. واثق ؛ ۳. متوكل ؛ ۴. منتصر ؛ ۵. مستعين ؛ ۶. معتز ؛ ۷. مهتدى ؛ ۸. معتمد.

معتضد باللّه‏، شانزدهمين خليفه عبّاسى، به بغداد برگشت و پايتخت خلافت عبّاسى دوباره به بغداد انتقال يافت.^۲

آستان مقدّس عسكريين عليهماالسلام، اين شهر تاريخى را مورد توجّه ويژه پيروان اهل بيت عليهم‏السلام و همه علاقه‏مندان به خاندان رسالت قرار داده است.

ولِلوَصِىِّ مُحامِيا، فَجَزاكَ اللّهُ عَن دينِهِ وعَن أولِيائِهِ خَيرَ الجَزاءِ، أستَودِعُكَ اللّهَ وأَستَرعيكَ وأَقرَأُ عَلَيكَ السَّلامَ، آمَنّا بِاللّهِ وبِرَسولِهِ وَاتَّبَعنَا الرَّسولَ فَاكتُبنا مَعَ الشّاهِدينَ.

سپس مزار او را ببوس و بازگرد.^۱

۱۰ / ۲

مزار حُذَيفه

حُذَيفة بن يمان، از ياران ويژه پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و صاحب سرّ ايشان بود. وى همچنين از شيعيان خاص امام على عليه‏السلام بود. او پس از سلمان، حاكم مدائن شد و در سال ۳۶ق، پس از آن كه براى امير مؤمنان عليه‏السلام در مدائن بيعت گرفت، از دنيا رفت^۲ و در نزديكىِ قبر سلمان فارسى دفن شد. مقبره او و سلمان، صحن، بُقعه و ايوان دارد و گفتنى است كه بر پايه گزارشى، مدفن عبد اللّه‏، پسر جابر بن عبد اللّه‏ انصارى نيز آن جا قرار دارد.