باب يكم: فضيلت زيارت كاظمين

ابن قولويه از امام رضا عليه‏السلام نقل كرده كه فرمود: زيارت قبر پدرم، موسى بن جعفر عليه‏السلام، مانند زيارت قبر حسين عليه‏السلام است.^۱

در روايت ديگرى از امام رضا عليه‏السلام آمده: كسى كه قبر پدرم را در بغداد زيارت كند، مانند كسى است كه پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و امير مؤمنان عليه‏السلام را زيارت نموده، منتهى زيارت پيامبر خدا و امير مؤمنان ـ صلوات اللّه‏ و سلامه عليهما ـ فضيلت و برترى دارد.^۲

شيخ طوسى از محمّد بن سنان گزارش كرده كه مى‏گويد: از امام رضا عليه‏السلام پرسيدم: ثواب كسى كه پدر شما را زيارت كند چيست؟ فرمود: «پاداش او بهشت است ؛ پس، آن بزرگوار را زيارت كن».^۳

دست هلاكوخان، ۹۷۹ ق، به دست تيمور لنگ، و ۱۰۱۷ ق، به دست ترك‏ها تخريب شد و از آن پس، ميان تركمانان و عثمانيان و آن‏گاه صفويان، دست به دست گرديد.

در سال ۱۹۱۷ م، انگليسى‏ها بر اين شهر دست يافتند، و دوباره به سال ۱۹۲۱ م، پايتخت كشور عراق شد و از آن روز تاكنون، همچنان پايتخت عراق است.^۱

در باره منطقه كاظمين بغداد گفتنى است:

اين مكان ـ كه در منطقه كرخ بغداد واقع شده بود ـ در سال ۱۴۹ق به دستور منصور به عنوان «مقابر قريش»، گورستان قريشيان ساكن بغداد شد.

در سال ۱۷۹ ق، به دستور هارون، امام موسى كاظم عليه‏السلام را از مدينه به بغداد آوردند و در اين شهر زندانى كردند.

در سال ۱۸۳ ق، سندى بن شاهك به دستور خليفه، امام كاظم عليه‏السلام را در زندان مسموم كرد و به شهادت رساند. سپس بدن مطهّر امام عليه‏السلام را در منطقه مقابر قريش، به خاك سپردند.

سال ۲۲۰ ق، بود كه امام جواد عليه‏السلام به دستور معتصم عبّاسى، مسموم و شهيد شد. ايشان نيز در جوار قبر جدّش، دفن شد.

بر قبر آن دو بزرگوار، بقعه و عمارتى بنا كردند. به مرور زمان، مقابر قريش، نام «كاظميّه» بر خود گرفت.^۲