در حديثى ديگر از امام صادق عليه‏السلام آمده: هنگامى كه اوّل شعبان مى‏شود، منادى‏اى از زير عرش، فرياد بر مى‏آورد: «اى ميهمانان حسين ! شب نيمه شعبان، از زيارت حسين عليه‏السلام جا نمانيد كه اگر مى‏دانستيد چه در آن است، سال بر شما طولانى مى‏نمود [و دير مى‏گذشت] تا اين كه نيمه شعبان بيايد».^۱

نيز مى‏فرمايد: هر كس قبر حسين عليه‏السلام را شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عَرَفه، در يك سال زيارت كند، خداوند، برايش هزار حجّ مقبول و هزار عمره پذيرفته مى‏نويسد و هزار حاجت از حاجت‏هاى دنيوى و اُخروى‏اش برآورده مى‏شود.^۲

در حديثى ديگرى از امام صادق عليه‏السلام آمده: هنگامى كه نيمه شعبان فرا مى‏رسد، مُنادى‏اى از افق بالا ندا مى‏دهد: «اى زائران قبر حسين! آمرزيده باز گرديد كه پاداشتان، بر عهده خدايتان و پيامبرتان محمّد است».^۳

سيّد ابن طاووس مى‏گويد: اين زيارت (امام حسين عليه‏السلام در نيمه شعبان) نيز از زيارت‏هايى است كه امام حسين عليه‏السلام را در اوّل رجب با آن زيارت مى‏كنند و ما از آن رو، اين زيارت را در نيمه شعبان آورديم و در ماه رجب نياورديم ؛ چون اهمّيت نيمه شعبان، بيشتر است و ما آن را در مكان افضل آورديم. متن آن، چنين است:...

هنگامى كه خواستى زيارت كنى، غسل كن و پاك‏ترين لباس‏هايت را بپوش و بر درگاه گنبدش، رو به قبله بِايست و بر سَرورمان پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و بر امير مؤمنان عليه‏السلام، فاطمه عليهاالسلام و حسن عليه‏السلام، و بر او و امامان از نسل او ـ كه درودهاى خدا بر او و بر همه ايشان باد ـ، سلام بده و سپس وارد شو و نزد ضريحش بِايست و خداى متعال را صد مرتبه بزرگ بدار (صد تكبير بگو) و سپس بگو:

علاّمه مجلسى قدس‏سره مى‏گويد: اين زيارت را جابر انصارى ـ رضى اللّه‏ عنه ـ در روز اربعين، خوانده است كه ما پيش‏تر آورديم^۱ و سيّد [ابن طاووس] رضى‏الله‏عنه، هنگام ذكر زيارت نيمه رجب، گفته است: از ابن ابى نصر، روايت شده كه از امام رضا عليه‏السلام پرسيدم: در كدام ماه، حسين عليه‏السلام را زيارت كنيم؟ فرمود: «در نيمه رجب و نيمه شعبان».^۲

۴ / ۵

زيارت امام حسين علیه السلام در نيمه شعبان

سيد ابن طاووس از ابو حمزه ثمالى نقل كرده كه او مى‏گويد: امام زين العابدين عليه‏السلام فرمود: «هر كس دوست دارد كه صد و بيست و چهار هزار پيامبر، با او مصافحه كنند، حسين عليه‏السلام را شب نيمه شعبان، زيارت كند كه فرشتگان و روح هاى پيامبران، از خداوند، اجازه زيارتش را مى‏طلبند و او به ايشان اجازه مى‏دهد. پس خوشا به حال كسى كه با آنان، مصافحه مى‏كند و آنان هم با او مصافحه مى‏كنند! در ميان ايشان، پنج پيامبر اولو العزم هستند: نوح، ابراهيم، موسى، عيسى و محمّد ـ كه درودهاى خدا بر او و همه ايشان باد ـ».

پرسيدم: چرا آنان را اولو العزم مى‏نامند؟

فرمود: «چون آنها به سوى شرق و غرب عالم، و جِن و اِنس آن، مبعوث شدند».^۳

همچنين از امام صادق عليه‏السلام نقل شده كه مى‏فرمايد: خداوند، گناهان پيشين و پسينِ زائر حسين عليه‏السلام در شب نيمه شعبان را مى‏آمرزد.^۴