لطف و عنايتى كه نسبت به پيامبرش دارد، با وى خُلف وعده نمىكند ؛ و البته ستايش، ويژه خداست».۱
زيارت عاشوراء به روايت «مزار قديم»۲
محدّث نورى، از كتاب «مزار قديم»، از علقمة بن محمّد حضرمى، از امام باقِر عليهالسلام،نقل كرده كه فرمود: هر كس بخواهد در روز عاشورا ـ كه روز دهم محرّم است ـ حسين بن على بن ابى طالب عليهالسلام را زيارت كند و با گريه و درد و اندوه، روز را سپرى كند، خدا را با پاداش دوهزار حج و دوهزار عمره و دوهزار جهاد، ديدار مىكند كه پاداش هر يك از حجّ و عمره و جهادها، مانند پاداش حجّ و عمره گزاردن و جهاد كردن همراه پيامبر خدا و امامان ـ كه درودهاى خدا بر همه آنان باد ـ است».
علقمة بن محمّد حَضرَمى مىگويد: به امام باقر عليهالسلام گفتم: فدايت شوم ! پس كسى كه در سرزمينهاى دوردست است و آمدن به زيارت در اين روز، برايش ممكن نيست، چه كند ؟
فرمود: «وقتى اين روز [يعنى روز عاشورا] مىشود، هر كس از مردم كه دوست دارد او را از دور يا نزديك، زيارت كند، به بيابان بيايد و يا به بام خانهاش برود و دو ركعت نماز سبُك بخواند كه در هر دو ركعت، سوره اخلاص را قرائت كند و چون سلام داد، با اشاره، به او سلام كند و با اشاره و سلام و نيّتش، همان جهتى را قصد كند كه [قبر]ابا عبد اللّه الحسين عليهالسلام در آن قرار دارد. سپس با تسليم و دلْ شكسته مىگويى: