باب يكم: فضيلت زيارت سيّد الشّهداء علیه السلام

ملاحظه رواياتى كه در باره فضيلت زيارت امام حسين عليه‏السلام آمده‏اند و مقايسه آنها با رواياتى كه در باره فضيلت زيارت ديگر افراد خاندان رسالت رسيده‏اند، به روشنى نشان مى‏دهد كه زيارت امام حسين عليه‏السلام، بيش از ديگران، مورد تأكيد قرار گرفته است.

اين احاديث، نه تنها زيارت سيّد الشهدا عليه‏السلام را با فضيلت‏ترين كار و همانند زيارت خدا و پيامبر او توصيف مى‏نمايند، بلكه تصريح مى‏كنند كه زيارت ايشان، بر هر مؤمنِ معترف به امامت اهل بيت عليهم‏السلام لازم است و كسى كه بتواند او را در كربلا زيارت كند و خوددارى نمايد، حقّى از حقوق خدا و پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را ترك كرده و با اين جفاكارى، مورد عاقّ اهل بيت عليهم‏السلام واقع مى‏گردد و بدين سان، از خير و بركات فراوانى محروم مى‏شود و از ايمان و عمرش، كاسته مى‏گردد.

بركات زيارت امام حسين عليه‏السلام

زيارت سيّد الشهدا عليه‏السلام، اگر با آداب و شروط آن انجام شود، كيميايى است كه جان آدمى و زندگى او را متحوّل مى‏سازد. بر پايه روايات، زيارت آن بزرگوار، آثار و بركات بسيارى دارد، از جمله اين كه: فرشتگان الهى، براى زائر امام حسين عليه‏السلام،

گفتنى است كه امام على عليه‏السلام، در دوران خلافت خود، حدّ اقل، سه بار از سرزمين كربلا، عبور كرده است: دو بار در مسير رفت و بازگشت از جنگ صِفّين، و يك بار در مسير حركت براى جنگ نهروان.^۱ از اين رو، مطالب فراوانى در اين سفرها در مورد حادثه كربلا از آن امام عليه‏السلام، گزارش شده است.

نكته ديگر اين كه در اين سفرها، دو فرزند بزرگوار امير مؤمنان عليه‏السلام، حسن عليه‏السلام و حسين عليه‏السلام نيز ايشان را همراهى مى‏كرده‏اند. لذا امام حسين عليه‏السلام، در محرّم سال ۶۱ هجرى، لا اقل، چهارمين بارى بوده كه به سرزمين كربلا، گام مى‏نهاده است و پرسش از نام آن وادى، هنگام ورود به آن، بدين معنا نيست كه تا آن زمان به آن مكان نيامده بوده است.^۲